5G og sá jarl&neslú (náttúrlegi) Adam var, svo eru og hinir jar%nesku, og eins og hinn himneski er, svo eru og hinir himnesku“. Hér veit postulinn af aungri náttúru- spillíngu, heldur gjiirir þann af jörcíunni komna Adam jafnan oíbrum jarímeskum mónnum. Meí) sama hætti má scgja, aí) serliver ófuilgjórhur smftisgripur hafl sinn npprunagalla, upprunaveiki, upprunasýki og upprunasynd, Jiví synd (áaiXOTtOt) er orch-egi?) af því, a% fara á mis vií) tilgánginn. l'yrir þenna upprnnans galla cr smihisgripurinn ónýtur, mecan svo stendur, og getur ekki geJjazt eigandanum, , fyrr on hann fullgjórir hann. I.ítih mundi verjja úr nýfæddu barni, (eiiífur daubi, j 240. er.) ef guí) skipti ser ekki framar af a?> fullkomna þafc me% endurfæíiíngu af heilögum anda, anna%hvort þessa heims eíia annars. J>a¥) mundu menn líka kalla veiki, ef úngbarninu færi aidrei fram í neinu, hvorki líkamlegu ne andlegu. En I1 hver er þaí>, sem lætur barnih dafna, nema guí>, sem alt af verkar í allri náttúr- ij unni? Ekki geingur náttúran eins og vindmylna sjálfkrafa e%a án gufts, líkt sem hann væri aþgjörí.alaus áhorfandi, sem aldrei skyidi gjöra neitt, nema þann eina undarlega sprett, aí) skapa heiminn einu sinni, en vera ihjulaus b'æhi fvrr og sftar. Kristur segir: „Faííirminn ervftar enn nú“r Jóh. 5, 17., shr. 321. er. og skýríng- una þar yftr. Fyrir þá skuld elskar guí) einúngis manninn, a)> undir eins oghann sér hann í hans upprunaveiki, þá sér hann hann undir eins í hans eilífu fuil- komnun, sem sitt eigit) síblómstrandi dásemdarverk. 19 (í 184.) Matt. 18, 3., 10. Einglar úngbarnanna hafa aí&gáng til gu%s há- sætis (gul.s kraptar útsendir til aí> leil'a þau til alfullkomnunarinnar). 80 (í 189.) Vizkan er ætlufc til a?> lærast, en ekki tii at> skapast í manni hcil, eí>a í einu. 81 (í 193.) Matt. 5, 6. 82 (í 194.) 1. Ivor. 13, 9. — 12. 83 (í 197.) þietta er mannkynsins alfaravegur, og er umtalaíiurí 3 næstu erind- um á undan; en hér eru örnefnin samantekin. «4 (í 201.) 1. Tím. 6, 16. 85 (í 203.) Or%skv. 22, 15. 86 (í 215. og 216.) Ef vér ekki gætum kent oss sjálfum um bi% illa, sem kvel- ur oss, heldur bústaí) vorum, heiminum, þá mundum vér kenna gu%i um þa%, þar hann skapa%i heiminn. Yggdrasils askur í Eddu er heimurinn, samiíktur vií) tré.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Blaðsíða 53
(62) Blaðsíða 54
(63) Blaðsíða 55
(64) Blaðsíða 56
(65) Blaðsíða 57
(66) Blaðsíða 58
(67) Blaðsíða 59
(68) Blaðsíða 60
(69) Blaðsíða 61
(70) Blaðsíða 62
(71) Blaðsíða 63
(72) Blaðsíða 64
(73) Blaðsíða 65
(74) Blaðsíða 66
(75) Blaðsíða 67
(76) Blaðsíða 68
(77) Saurblað
(78) Saurblað
(79) Band
(80) Band
(81) Kjölur
(82) Framsnið
(83) Kvarði
(84) Litaspjald