66 spyrna á rnóti mannsiljinni, jjvi' ónýtt værí a?) spyrna í hlunninn, ef hlunnurinn spyrndi ekki á móti; svo aí) viíispyrnan er þá mótspyrna. En svo lítií) sem menn taka alment eptir þessum krapti, þá er þó hægt aij sjá, at) hann er þaþ verkfæri e%a rettara sagt átak almættisins, meíi hverju þaS skapar alt hi?> þreif- anlega, sýnilega, heyranlega, þefanlega og smakkanlega, livort sem þaí) er á himni eþa jörím. jjví ef vjt hugsum eptir, hvernig fara mundi, ef guí) slepti nm eitt augnablik þessu eina átaki sínu, þá er au&vitaí), a'b ver gætum á aungvu þreif- aí>, því áþreifíngin væri þá eins og fálmun út í autt rúm. Ekkert yr?)i seí), vegna þess einginn hlutur gæti þá sent frá sér Ijósgeislana í augaí). Upp á sama máta kæmist ekkert hljóí) til eyrans, ylmurinn hrifl ekki á nasirnar, ne smekkurinn á góminn. í einu orþi: allur sá sýnilegi heimur væri horflnn, og vor líkami meí). Af þessu sýnist, sem alt hiíi þreifanlega sé innifaliti í mótspyrn- unni heptri e?)a tempraíiri upp á ýmislegan máta af samloíiunaraflinu. Til a.t> gjöra sör skiljanlegt, hvernig mótspyrnan hagar ser, þá aíigæti maíiur, t. d. eina handfylli af molu. Kreisti maíur hana í lófa sínum, þá spyrnir hún á móti, og þaþ því fastara, sem fastara er kreist. f>essi kraptur geingur út frá moldinni á allar sftur, eins og géislar frá sólu, og setur sig á móti þeim krapti, sem lóf- inn kreistir meþ, og sækir inn í moldina. þar mæta því aflgeislar lófans afl- geislum moldarinnar. Sundri maíiur nú moldar handfyllina, og taki eitt einasta korn, og klípi þaþ milli fíngurgómanna, þá sýnir þat) alla sömu eiginlegleika og handfyllin áþur, a% aflgeislar þess spyrna einnig í allar áttir út frá því. Nú er korniþ einnig samansett af óteljandi minni pörtum, út af hveijum einnig aflgeisl- ar gánga, og varna því, aí) korninu veríii samanþrýst í óendanlega lítinn púnkt. Nú er spurm'ng: hvort deiiíng þessi eþa sundrun geti geingi?) endalaust, eíia ekki, ef mannleg handastjórn aldrei þryti. Geingi hún endalaust, þá gætu aþ sönnu haríiir líkamir komiþ þar af, en stæltir líkamir gætu ekki framkomií), vegna þess at) þá yrfei ekkert lát á neinu, nema þar sem brotnaþi iuu, hvar holur væru, en h'kamirnir gætu ekki teki?) sig aptur, eþa þaniþ sig út, þegar hætt væri aí) kreista. þess vegna má deilíngin ekki gánga endalaust, heldur hlýtur maþur a?) ímynda sér loksins aíigreinda púnkta, sem séu áu allrar stæríiar meí) svo litlum millibilum, aíi yflrgángi allan mannlegan rannsóknarkrapt. Frá hveijum þessara púnkta, sem raunar eru ekkert, heldur öldúngis tómir, veríia at5 gánga aflstraumar

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Blaðsíða 53
(62) Blaðsíða 54
(63) Blaðsíða 55
(64) Blaðsíða 56
(65) Blaðsíða 57
(66) Blaðsíða 58
(67) Blaðsíða 59
(68) Blaðsíða 60
(69) Blaðsíða 61
(70) Blaðsíða 62
(71) Blaðsíða 63
(72) Blaðsíða 64
(73) Blaðsíða 65
(74) Blaðsíða 66
(75) Blaðsíða 67
(76) Blaðsíða 68
(77) Saurblað
(78) Saurblað
(79) Band
(80) Band
(81) Kjölur
(82) Framsnið
(83) Kvarði
(84) Litaspjald