(11) Blaðsíða 7
7
plátsins ásigkomulagi, varfe nauísynleg og happadrjúg)
nicina eg víst vera.
Vor framlibni var mafcur vcl gáfaíur og lærdóms
framförum hans er áfcur ab nokkru leiti lýst, cnn sífcar
var hann mjög hncigfcur til lestrar nytsamlegra og frófc-
legra bóka, eiukum [icirra er urn gufcfræfci og lieims-
speki höndla; var hann og sjálfur vel trúrækinn og
áleit þafc skylóu síua afc leitast vib ab leifca [>á, er Iion-
um voru náskihiir, efcur í hans braufci, til sannrar
gufchræfcslu. — Ekki veit eg til afc lianu hafi nokkra
eginiega ritgjörfc samifc, er prcntufc se, ueina ”j\okkrar
hugleifcíngar um f>ilskipa-veifcar á Islaiuli1 í ársritiuu
"Armann á Alþíngi, 4da Árgángi (útgefnum af [>or-
geiri Gufcmundssyni og Baldvíu Einarssyni); Kaup-
luaunahöfu 1832.’’
Schevíngs 3(5 ára hjónaband var eitt hifc farsæl-
asta. Hans gófcfra>ga Ekkjufrú liarmar nú lát hans
meb enn lifandi G börnum, hvörjum liann var liinn
ástúblegasti fafcir. Synir feirra eru Davífc, fæddur 1802,
Stúdent, búandi afc Raufcsdal í Barfcastrandarsýslu;
Bcncdict, fæddur 1807, Sóknarprcstur til Itomeyar í
Danmörk, og Ólafur, fæddur lSlG^Urtakramarasvcinu,
nú í Kaupmannahöfn. Af dætrunum er [’óra fædd
1810, Ilildur 1818 og Herdís 1820.
Sálugi Agcnt Schevíng haffci lengstann liluta æfi
sinuar gófca lieilsu, cr sambaub styrkleik Iians, mefcal-
manus vaxtarlagi og lengi únglega útliti. Um sumarifc
1837 hlaut liann samt nokkufc undarlega vanheilsu,
höfufcverk og öniiur [>arinefc fylgjandi [jýngsli, er einnig
sýndust veikja hans sinniskrafta. Aungvu afc sífcur
sigldi hann, um haustifc, til Kaupmaunahafnar (livar
lianu í höndlunnr-útrettíugnm haffci dvalifc liinn [>á
sífcast iifcna vetur). Á ferfcinni og eptir afc hann her
var í laiul kominn, [>ýngdi honum smárasaman meir
og meir af [>ví sóttarferli, livörs sanna efcli [>ó fyrst
varfc opinbert fyrst í Októbermánufci, [>egar liann var