limer, Vandalernas konung, hade, sedan han af Belisar besegrats, flytt till ett ointagligt bergfåste. Att innesluta och från all till forsel afstånga denna, uppdrogs åt Heru- lerna, och utfordes af dem så omsorgsfullt, att efter en flera månaders sparrning den fdrskrackligaste hungersnod ntbrot hos de bel'agrade (S3t), En stormning, som Pha- ras foretog, for att påskynda fiistets intagning, misslyc- kades for det branta lagets skuil, hvarigenom hvarje an- fall liitt kunde afslås. Pharas forlorade af de sina, hvilka, såsom det synes, icke efter sitt folks vana, utan på ro- merskt satt voro val hevåpnade, 110 man. Med tålamod Stcrgick han till helågringen, som lofvade en långsam, men dock såker utgång. Då lian horde, att de behigrade ledo svår hunger, skref lian tili Geliiner ett Prel': «Jag år val blott en bar- bar samt en i skrift ocb tal och vetenskap okunnig man; dock skrifver jag till dig livad jag som menniska, slutande af sakernas våsende,- kan veta. Hvadan kommer det, min varde Gelimer, att du stortit ej blott dig sjelf, utan ock alit ditt folk i fbrderfvet, for att icke råka i fremmande tjenst? Ty, som jag tror, gdr du dig en beder af frihe- ten ocb menar att don fortjenar att man for dess skuil underkastar sig hvarje vedcrmdda; livarvid du icke be- tånker, att du varder en slaf bos Maurerna, till hvilka du i Jyckligaste fali såtter ditt hopp. Skulle det icke båttre vara, att lios Romarne tjena i armod, ån lierrska i Pappua (fåslet) ocb lios Maurerna? Men dig synes det vara ofvermåttet af smålek att stå under samma furste med Belisar. Afvand dessa tankar, kåre Golimer! Åro icke ii/vcn vi (Herulerarifbrare) af foniiim bord och be- rovivifi oss dock nu nf nit tjenu kejsfircn? Som man sa- ger, vill kejsar Justinianus upptaga dig i senaten, beklåda dig med patriciatets libgsta lieder, begåfva dig med de basta gods oeh mycket penningar, ocb Belisar vill taga det på sig och gå i god for att delta allt så skall vara. Bu kan med jemnmod draga alla missoden, om du be- tånker, att det gifves intet som icke menniskan måste lida. Men om din olycka skulle kunna mildras genom na- got godt, skulle du icke gerna bjuda bånderna dertill? Måste vi icke tro, all Lyckans blidtiet och ogunst år be- ståmd efter samma ode? Annat ån detta tro icke en gång

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Blaðsíða 53
(62) Blaðsíða 54
(63) Blaðsíða 55
(64) Blaðsíða 56
(65) Blaðsíða 57
(66) Blaðsíða 58
(67) Blaðsíða 59
(68) Blaðsíða 60
(69) Blaðsíða 61
(70) Blaðsíða 62
(71) Blaðsíða 63
(72) Blaðsíða 64
(73) Blaðsíða 65
(74) Blaðsíða 66
(75) Blaðsíða 67
(76) Blaðsíða 68
(77) Blaðsíða 69
(78) Blaðsíða 70
(79) Blaðsíða 71
(80) Blaðsíða 72
(81) Blaðsíða 73
(82) Blaðsíða 74
(83) Blaðsíða 75
(84) Blaðsíða 76
(85) Blaðsíða 77
(86) Blaðsíða 78
(87) Blaðsíða 79
(88) Blaðsíða 80
(89) Blaðsíða 81
(90) Blaðsíða 82