72 de, som icke mycket forstånd hafva. Då du nu år stor- tad i så stor fara, så synes dig felas ofverlåggning; ty nedslagenheten verkar ofta obeslutsamhet. Om du måg- tar rått betånka dig och icke allt for svårt anse lyckans skifte, så varder du snart det basta våljande, dermed du oek befriar dig från det stundande elåndet.« Sedan Gelimer tinder många tårar låst detta, svarade han: «For ditt råd tackar jag dig. Men att underkasta mig en fiende, som tillfogat mig orått, finner jag olidligt. Om Gud det tillstadde, skulle jag vål heldre håmnas på bonom; då han, utan att af mig hvarken i gerning eller ord vara fororåttad, utan all råttmåtig orsak ofverfallit mig med krig och bragt mig i detta låge. Det år sannt att menniskan, åfven då bon såsom jag år konung, er- far mycket, som platt år emot hennes vilja. Jag formår icke vidare att skrifva; det nårvarande tillståndet betager mig tankarna. Lef vål, min båste Pharas, och skicka mig, hvad jag nu behofver, en zitra, ett brod och en svamp.« Då Pharas icke forstod de sista ordens mening, så forklarade dem brefbåraren: Gelimer begårde ett brod, emedan han sedan Pappuas inneslutande ej sett eller sma- kat något sådant och nu hade det hogsta begår derefter; en svamp for att tvåtta det ena ogat, som vore svullet och fullt af var; en zitra, for att uttrycka sin klagan i en sang, som han sammansatt bl'ver sin olycka, vid to- nerna af strångaspelet, som han vål visste att handtera. Pharas villl'or den olyckliges bon. Men derpå, hor- sammande sin pligt, fortsatte han belagringen annu om- sorgsfullare och noden tvang Gelimer att folja Pharas råd, under Belisars borgen. Så hade Pharas utfort Be- lisars triumf, Gelimers fångslande (534). Det nåmnes ej huru Pharas belonades. De under ho- nom stående Herulerna, som voro Arianer, deltogo i det myteri och de upptråden, som sednare utbroto i Nord- Afrika i anledning af Arianernas forfoljelse; de fingo der- fore mestadels ett olyckligt slut, eburu de fore striden, som upprorsmånnen lemnade de kejserliga trupperna, af- follo från de forre (537). Herulerna voro dessutom åf- ven derfore uppbragta på kojsaren, att de Vandalers gods,

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Blaðsíða 53
(62) Blaðsíða 54
(63) Blaðsíða 55
(64) Blaðsíða 56
(65) Blaðsíða 57
(66) Blaðsíða 58
(67) Blaðsíða 59
(68) Blaðsíða 60
(69) Blaðsíða 61
(70) Blaðsíða 62
(71) Blaðsíða 63
(72) Blaðsíða 64
(73) Blaðsíða 65
(74) Blaðsíða 66
(75) Blaðsíða 67
(76) Blaðsíða 68
(77) Blaðsíða 69
(78) Blaðsíða 70
(79) Blaðsíða 71
(80) Blaðsíða 72
(81) Blaðsíða 73
(82) Blaðsíða 74
(83) Blaðsíða 75
(84) Blaðsíða 76
(85) Blaðsíða 77
(86) Blaðsíða 78
(87) Blaðsíða 79
(88) Blaðsíða 80
(89) Blaðsíða 81
(90) Blaðsíða 82