ostgothiska Tetraxiterna qvarblcfvo val i sitt land vid Mæotis och Neder-Don samt blefvo hunniska undersåtare; mon en del flydde med norden. Ju mer Hunnerna ut- bredde sig, desto langre drog sig Oden med sitt folje mot norden. Han begaf sig derfore till Ryssland, der sedan Gardarike eller den Novgorodska slaverstaten grundades. Derpå vande han sig åter mot sydvest, tågade i lika stråckning med Ostersjon och kom till norra Nedersach- sen. Icke heller der stannade han sjelf, utan qvarlem- nade blott några af sina soner, som nedsatte sig i Hol- stein och Jutland, och, aktade så val for sin hårkomst som sina krigiska egenskaper, af Sachserna valdes till hår- forare. En af dem skall ha hetat Vegdeg 1. Vekta (ål'ven Vekdek, Bekdek &c. jfr foretalet till Edda), från hvilken de båda bekanta angelsachsiska hårforarne Hengst och Horst harledas. Oden fortsatte sin resa och kom till Pyen. Emedan han der uppehållit sig en tid, kallades deraf on Odens o (Odense), hvilket namn hufvudstaden annu bevarar. Derpå begaf han sig till Seland. Skiold, den ryktbaraste af hans soner, nedsatte sig och bodde i Leidre. Åndtligen reste Oden med sina drottnar till Sverige. Invånarne der voro redan då germansk-vandal- ska Sueoner och Gother i medlersta och sodra, samt Fin- nar i norra trakterna. Båda nationerna voro helt och hallet obildade. Derfore forvånade dem Oden så mycket, då han gjorde bruk af åtskilliga från sydbstra Europa medforda kunskaper, for att derigenom så val bilda sina nya grannar, som gora dem af sig beroende. Deraf ha de lojliga fabler uppstått, som man upptecknat om hans foregifna konster. Oden låt sig fbretrådesvis angelåget vara att genom utbredande af en båttre religion gora sina nya underså- tare mildare och sedligare. Han lårde sjålens ododlighet och kallade de tappres kommande hem Valhall. Jag finner i beråttelserna om Odens låra och åtger- der några spår af kristendom. De stora festerna på vin- ter och vår kan man anse såsom hårmning af de krist- nes jul- och påskhogtid; synnerligen den forrå, helst åf- ven de kristne då firade ett slags saturnalier. De upp- gifter, som i Edda forekomma ofver de gamle skandina- Vemes religion och mythologi, innehålla ånnu flere och

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82