22 jemforelsen af det prosaiska forordet til] Lokascnna med kap. 25 i Snorra-eddans Skaldskaparmdl*) dfverraskas man med att finna några omst'nndigheter anforda i nastan sam- raa ordalag uti begge skrifterna. Denna dfverensstammelse kunde ej vara tillfallig; man upptiicker lått, att forordets forfattare lanat dessa enskildheter fran Skaldskaparmdl. I sjelfva verket aro dessa anforda uppgifter val på sitt stalle i Snorres afhandling, under det de icke aro på sitt stalle i det ifrågavarande forordet**). Deraf kan man sluta, att forordets forfattare eller poetiska eddans samlare haft Snorra-eddan for sig. Ty det som fdranleder oss att tro, att dessa lån blifvit gjorda i en tid då Skaldskaparmdl re- dan utgjorde en del af Snorra-eddan, ar att forordets for- fattare bor ha kant denna sistnamnda bok, emedan han hogst sannolikt derifrån lånat namnet edda, som han gif- vit åt sin sångsamling. I sjelfva verket skall man ej kunna neka, att detta namn mera passar till berattelser på prosa an till en samling af sånger, och i foljd deraf bora vi tro att det ursprungligen blifvit gifvet åt Snorra-eddan och att det langre fram blott såsom harmning blifvit titel på den poetiska samlingen. Som den prosaiska eddan bar Snorres namn, upptog den poetiska Sæmunds, vare sig att samlingens upphofsman verkligen trott att sångerna blifvit forfattade af Sæmund, eller han helt enkelt ville *) Snorra-Edda, ed. Rask, s. 129. **) Snorre kunde mycket val saga: Thorr var eigi Ihar, hann var farinn i austrveg, emedan kan två rader forut hade sagt att Oegir hjudit alia Asarne; forfattaren horde då fdr- klara Thors frånvaro. Men uti forordet ar utsagon Thorr Uom egi tliviat hann var i austrvcgi icke påkallad. Snorre sager ganska val: tha let Oegir hera inn ... lysigull that er birti ok lysli htillina sem eldr, emedan han tiliagger sem i Valhtillar vom sverdin firir elid; men uti forordet forklaras orden thar var lysigull haft fyrir cldz-lios icke af annat an hvad som sa- ges i Skaldskaparmdl. Ilos Snorre år keråttclsen om Tiina- fengrs dod alldeles på sitt stalle; men uti forordet ar den så olåmplig, att den forvillar den ratta synpunkten, livarur poe- met hor ses. Slutligen då Snorre såger: vannz alli sidlft <$Tc., herattar han troget den mytologiska traditionen; men då for- ordets forfattare såger: sjdlft harsk thar til, ar han i up- penbar motsågelse med hvad som i poemet forekommer; ty vi se der Loke begåra dricka, Vidar och Beyla fyllande bå- garne, A'c. dfc.

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82