forste Islandske historieskrifvare, men hans hufvudverk aro thy vårr forlorade* *). Gissur Halson (f 1206) hade besokt Ilom och utgaf en beskrifning ofver de lan- der, han sett, under titeln: «flos peregrinationis.« Snorre Sturleson (fddd 1178) dfvertriiflade alla islandska l'arde. Hans poetiska arbeten blefvo tidigt kande utom Island. Ar 1218 och 1219 gjorde han vidlyftiga resor i Norge och Sverige. Han egde kannedom om alla grenar af den då l'orhandenvarande litteraturen. I den latinska var han mycket kunnig: till bekantskap med den grekiska finner man hos honom intet spår. Val påstår Finnus Johan- næus det sednare, men utan att uppgifva någon grund. Hade Snorre forstått grekiska, så skulle han ej så for- vrangt grekiska ord, som då han af innodQo/Lios gbr Pa- dreimr. Formodligen hade han många underråttelser om Grekland af hemkomna Varingar, som lart sig en sorts grekisk patois**). Snorres brorssoner voro ock båda skal- *} Jfr Grundtvigs Mytliologi, 2 uppl. sid. 187. I Vitt. Akad. Handl. XI. 27 5 lases: ”EnIigt Seboning ar ett docu- ment af år 1224 den åldsta skrifna handling, Island kan upp- visa, och enligt Sturleson ? som sjclf lefde på 1200-talet, ar Are Frode den forste, som på denna 6 betjenat sig af skrift. (Mark, att han också då begagnade latinska språket). Men Are Frode, så val som hans samtiding Såmund, lefde endast i århundradet nåst fore Sturleson. Det år dessa båda mån, som vi ha att tacka for de enda kållor vi ega i den nordiska my- thologien, Eddorna, hvilka således sjelfva icke annat åro ån ganska fårska minnesvårdar från Munkflitens senare tidehvarf.5’ Några nyare, såsom den lårde Bergmann (i Boernes Tslandaises) anse den poetiska eddan yngre ån den prosaiska och forneka Såmund all åtgård vid densamma. Om Ares Schedæ skrifver Biskop Sordin i sina anteckningar: ’VAres Schedæ kunna aldrig vinna mitt fortroende. De hafva visst icke den ålder, som fore- gifves. Skalholts-editionen af 1688, den åldsta som finnes, år gjord efter ett exemplar, som visst år skrifvet efter Befor- mationen, och kanske 100 år derefter, ty både stilen och språ- ket hora till den tidpunkten. Cfr Formalinn ad Hist. Sturlo- nidis.” Ultj:s anm. * ) Både Jornandes och Paulus Diaconus hafva sannolikt varit kande af Snorre. Deri inståmmer åfven Biihs’ vedersakare P. E. Miiller. Båda dessa lorfattare forutskicka geographiska anmårkningar och begynna derpå det folks bistoria, som de vilja bcskrifva, med beråttelser om dess vandringar. Likaså Snorre. Jornandes skrifver, alt Tanais, som nedfaller från de Bipbæiska bergen (den kånda veridens slut), år grånsen mel'an

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82