48 hans inflytande och anseende voro icke så stora, som han måhånda i Norge hade forestållt sig: han vågade ej en gång ett forsok att uppfylla sitt lofte: deremot var han invecklad i oafbrutna tvister och fejder med sina fiender, som slutligen fingo ofverhand. Han begaf sig 1257 till Nidaros, der han tillbringade vintren: hans mottagande var nu ej så gunstigt, som nitton år forut. En kunglig befallning forbjod honom afresan; men utan att råtta sig derefter, begagnade ban en gynnande vind och seglade till Island. Konungen vånde sig nu till Snorres fiender; åt- minstone skall han ha gifvit sina anhångare uppdrag att morda honom, hvilket åfven skedde. Genom biskoparnes bemedlingar erkånde 12S1 nåstan hela Island konungen; Islåndarne behoilo sina gamla fri- och råttigheter; kungen forsag on årligen med skepp och utlåndska varor; de er- hollo tullfrihet och ansågos i Norge lika med infodde. Så lange Islåndarne hade egna konungar, var tillståndet ånnu temligen godt. Men den norska kungastammen utdog 1319. Island kom under Sveriges konung Magnus Smek. Is- lands forvaltning var under norska tiden ofverlemnad åt stålhållare, som årligen ofverbringade skatten till konun- gen; dessa voro understundom ogerningsmån, som ofvade stort våld och fiirtryck. Synbart år stilleståndet i den vetenskapliga bildningen: från denna period nåmnes ingen lård, som efterlemnat skriftliga arbeten; på sin hojd sys- selsatte man sig med inhemsk kyrkhistoria och kompila- tion af legender. Skalderna valde allmånligen andliga fore- mål; det uti islåndska litteraturen så beromda poemet Lilia, af Eistein Arngriinson, -f- 1361, om hvilket Islån- darne ha ordspråket, att alla skalder onska att ha sjungit Lilia, ar ett lofqvåde ofver Jungfru Maria. Den nårmare forbindelsen med Norge synes ha dragit Islåndarne från beroring med den ofriga veriden; de forut så vanliga re- sorna blifva allt sållsyntare; så godt som ingen islandsk lård studerade mer utrikes. Korset predikades forst sent — 1275 och 1289 — liksom ofta sednare på Island, på en tid, då i den ofriga veriden nitet for de heliga fore- tagen redan hade slocknat. Klingande mynt var på on litet eller icke forhånden; och for att låtta byteshandeln satte man ett visst pris på invånarnes grofva våfnader

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82