62 vidt os bekjendt, tæller Oldskriftselskabot ikke faa Med- lemmer i Norge og Sverige, og langt liere vilde det sik- kert have l'aaet i de forenede Higer, hvis hiin Exclusivi- tet ikke havde været iveien.«... I)enna ensidighet finner Mnnch framfor allt i s'allska- pets prestationer i den egentliga historiografien oeh hi- storieforskningen. Han yttr.r derom: «Der aabenbarer sig nemlig kjendeligt en Tendents til, ei alene at fremstille Oldtidens Begivenheder, fornemmelig Nordboernes Opdagelsesreiser, saaledes, som om de Dan- ske deri toge ligesaamegen Deel, som Nordmændene, men endog, tildeels ved ■—• vi ville ikke egentlig sige Forddl- gelser, men Tvetydigheter og paa Skruer satte Udtryk at lade de Danske spille Hovedrollen i alle disse Foretagen- der. Man ansee det ikke for utidigt eller smaaligt, at vi her fremsætte en Protest mod slig Fremgangsmaade. Sia- længe man ei har naaet den Grad af absolut Radikalisme, at man anseer det ligegyldigt for en Nation, hvad enten den besidder nogen Historie eller ei, saalænge kan man ei kalde det smaalig Forfængelighed, naar den freder oin sine historiske Minder, og vindicerer sig dem mod enhver fremmed Anmasselse. Man horer det ofte beklage som en Ulykke for Nordamerikas forenede Stater, at de endnu ingen Historie besidde. At en Nations yngre Generatio- ner i Mindet om Forfædres Stordaad har den kraftigste Spore til stadig Fremadskriden, er altfor aabenbart til at kunne kaldes et tomt Hjærnespind. Ingen Ejendomsret bor derfor mellem Nationerne indbyrdes mere respecteres, end den, enhver Nation har til sine historiske Minder. At bercive en Nation disse, er næsten ligesaa uretfærdigt som at beriive den et Stykke af dens Territorium. Og dobbelt uretfærdig er en saadan Berovelse, naar den ram- mer en Nation, som den norske, der har saa faa Minder, at den ikke vel kan taale at miste et eneste nok saa ube- tydeligt, endsige de bedste, den eier; og allermindst burde en saadan Beriiveise udgaae fra Danmark, der dog i dette Stykke idetmindsle er i Norges Gjæld; thi ligesom det engelske Folk ved Kalenderforandringen sagde «give us our eleven days», kan Norge sige til Danmark «giv mig mine firehundrede Aaar!» Vi vove saameget dristigere at udtale denne Protest, som vi vide, at vi her endog have enhver fordomsfri Dansk paa vor Side. Mistænkelighed

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82