14 Ti/num 15 i il. \bein lim Kcri sven-ir lilut verja Latom Knndliaeng Keindum, KiJa liart oc liilam; llaelumsh iT! irst i UBofi JFIetumst helldar at val felldnm Latum skijtta C*ud €miptu €2 erum hrid tha er tlieim svidt *). For ofrigt ar att marka, att drottinælt alltid måste sluta på ett tvåstafvigt ord. De dfriga versarna åro mer 1. mindre konstiade modifikationer af drottinælt, såsom t. ex. togmælt, sorn består af -4 I. S stafvelser, och ej nod- våndigt behofver ha ett tvåstafvigt slut **). Liksom Tysk- lands Meistersånger uppfunno egna versbygnader, som till en del blifvit benåmnda efter uppfinnarne, så upptånkte ock isliindska skalderna nya och egna versarter: de såtta varde på konstiga rim, hvarfore man har versarter deri två stafvelser på en rad rima (frama //otnum gramstot- num, eller rtesir t/læsir, rockva dbckva o. s. v.). Alla dessa konstiade diktér åro tor dl'rigt af ny upprinnelse; det forstås af sig sjellt, att de aldrig blifvit antagna af folkpoesien, att de blott blifvit uppfunna af lårda skalder, af munkar o. s. v.; så t. ex. år den konstiade form, der i hvarje rad den tredje stal velsen rimmas, en uppfinning af biskop Klangr, som 1152 vann kråklan i Skalholt; den kallades åfven till hans åra Ixlangshdttr. Fornyrda- lag har i alla tider varit den form, hvaraf islåndarne be- gagnat sig: och det år en helt och hållet falsk mening, då man for denna forms skull tillskrifver skaldestycken en hdg ålder. Andtligen brukades åfven slutrim, run- henda, af olika slag: den skall varit anvånd Fedan af aldre skalder, och Egils beromda dikt Hofudlausn år rimad, ehuru det ej år bevisadt, att stycket år af den gamle skalden sjelf***): åfven i rimade diktér iakttogs allittera- tionen. Många af dessa reglor kunde furst efter skrif- konstens infiirande finna anvåndning, då t. ex. ordet/me/i betraktades såsom bcirjande ån med h, an med n: ehuru i och for sig den blotta allitterationen år ganska enkel *) Ur Sverre s saga. **) Att det ar en undcrafdelning af drottinælt och icke, såsom Ha si; menar, horer till fornyrdalag, ar hiart. ***) Fgils saga, 427.

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82