skandinavism, norskbctsifvcr ni. m., så tortle iiågra utilrag ur sainina arbete ej utan intresse inottagas af saiiningsnbandc ocb frå.n ensidighet aflagsnade lasare). Mig forekommer det ganska sannolikt, att Scanzia 1. Scandia hos de gamle ej egentligen och allenast ut- mårker det 1. det beståmda landet, utan ofverhufvud alla vid Ostersjon liggande, och att namnet bor harledas från Cinte 1. sjci-Canto, liksom de gamle kallade Englands sjcikust Cantium och andra lånderna rnellan Elbe och Weichsel Morieriga [hafs-angen?] af mor (Meer), såsom Leibnitz ommårker vid geografen från Ravenna. Kante betyder i Nedersachsen [liksom i Sverige] rand, och der- ifrån kan val namnet Skantia harledas. Siikert år, att de gamle om lånderna på andra sidan Elbe och vid Oster- sjon hade en ganska ringa kunskap, såsom ock Strabo erkånner i sjunde boken: hvad som ligger andersids Elbe vid Oceanen, år oss alldeles obekant; ty hvarken har någon af de fore oss lefvande, så vidt vi veta, seglat till de dstra lånderna ånda till Caspiska hafvets utlopp, ej heller ha romarne någonsin framryckt till det bortom Elbe liggande landet; ånnu mindre ha andra till lands dit fårdats. Och straxt derefter tillågger han: hvad som ligger bakom Germanien, kan jag ej lått saga; helst vi hvarken veta, om dess långd stråcker sig till Verldshaf- vet och om en del deraf for kold eller andra orsaker år utan invånare. eller om ånnu elt annat slags folk bor mellan hafvet och de dstra tyskarne, o. s. v. Håraf synes tydligen, att Strabo heldre bekånner sin obekantskap, ån han vil] for sanna antaga och utgifva grekernas fabler om hyperboreerna och deras sålla tillstånd under nord- polen, hvilket åter i våra tider blifvit omhuldadt. Att åfven Tacitus vet lika litet om nordlånderne samt att Svionerna och Sitonerna ej tillhora Skandinaviska halfon, skall nedanfor visas, Att det ieke heller varit Taciti me- ning att skrifva om de stora oarne och hafsvikarne i det tyska hafvet, utan endast bålla sig vid fasta landet, synes nogsamt deraf, att han hvarken nåmner Scandinavia eller någon o alls (ehuru- Plinius, som lefde vid samma tid, ja afven skrifvit fore honom, anforer tiera sådane), utan v>d slutet kort och godt derom yttrar: det ofriga år re- dan fabelaktigt, hvarlore jag vili lemna det såsom ovisst derhån. Och såsom en klok man hade Tacitus orsaker

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82