39 ett stalle i Bleking, der på en klippvåg syntes en skrift- rad, som man dock for tidens åverkan ej mer kunde låsa, och den andra gången talar han om runor vid hvita haf- vet, som han aldrig hade sett. Men for detta enda klin- gande pråls skuil bor man ej misskånna mannens hela strafvan, som stoder sig på fosterlåndska sanger och fria heråttelser. Ty knappt har han i forntidens dunkel med hjelp af Dan och An gul stil tat ett Danmark, fbrr ån han också bdrjar beråtta en kungahistoria, och 13ter den ena hjeltestriden ftilja på den andra, utan att just bc- kymra sig mycket om, att den eller den af hans hjeltar ddr i ena boken, och åter år frisk och rask i den lol- jande. Blott en oinståndighet storer honom dervid och bringar den gode kristne i strid med poesiens vån: att nemligen de hedniska gudasagorna blifva så ymniga, och att Odin, ehuru han efter dåtidens sed endast låter ho- nom galla såsom en bedragare och mågtig trollkarl, lik- val , såsom gud betraktad, icke val låter sig alldeles bort- tagas, utan att de gamla dikterna med honom skulle for- lora deras båsta glans. Med den 2-i:de kungen i Dan- mark får Saxo pldtsligt på en gång fotfåste på historisk grund. Hela hans femte bok på 50 foliosidor i Stephanii upplaga handlar om denna konung, som sannerligen också år så många ord vård. Ty Frode III tillkåmpar sig i långvariga krig ofverherskapet bfver 220 fråmmande kun- gar; han befaller från Rvssland till Rhen, och råknar man alltsammans, så herskade då Danmark och Rom — d. 3. kung Frode och kejsar Augustus — dfver hela den då kånda veriden. Ett verkligt underverk år det dervid, att de tvenne grannarne regera bredvid hvarandra, utan någon omsesidig kånnedom: ty på Frodes långa krig foljde en lika lång fred, och i dessa Fred-Frodes dagar /oddes t'rdLsaven. Men i st. f. att nu, såsom man skulle ldrmoda, framgå efter de kristna seklernas afmåtta tide- råkning, lefva vi framgent i samma grånsldsa ocean af sagor hela fyra bdcker igenom, till dess slutligen beråt- telsen biir tnagrare samt mer och mer antager hvardags- karakteren, ju narmare den kommer oss, for att fdrst mycket sent åter lyfta sig i samtidens klara Ijus och att' utveckla den valdemarska perioden i hela sin mångfald. Hvad den forvånade Saxo sjelf upplefde, målar lian med fårger, lånta från den gamla kampctiden; men lians erke-

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82