G7 land alldeles utan vårt tillgorande årq bi'behållna: for det ofriga Tyskland måste man beklaga deras nåstan full- ståndiga forlorande såsom en ieke ringa forlust. Men i det stållet har man der likvål gamla historiskt trovårdiga kriinikor. Såsom Danskarne tiliegnade sig fremmande egendom och erhollo vårt land, så idkade åfven Angler och Sachsare i England århnndraden igenom sitt gamla vårf. Shakespeare fann till och med annu åmnet for Hamlet i folkets mun*J. Genom den flit och den upp- mårksamhet man under de sista åren, isynnerhet sedan Kembles nya utgifvande af Beovulf och Vandrarens Sang (London 185S. II. voll. 8.) egnat den angelsachsiska poe- sien, har mycket vunnits for vart lands åldre historia: framfor allt genom utgifvarens egen moda och genom Heinr. Leos skrift om detta poem, Halle 1859. Ett- miiller har fortjensten af enskilda vigtiga kompletterin- gar, i sin ofversåttning, Ziirich 1810. Serskild tack år man honom skyldig for den enligt Dahlmanns och Vilh. Grimms ord for kånnedomen om folken så vigtiga Van- drarens Sang, Scopesvidsidh , Ziirich 1859. Lappenberg, i eh recension ofver Leos Altsachs. und Angels. Sprach- proben, Berl. Jahrb. flir wissenschaftl. Kritik, Aug. 1858, var likvål hans foregångare. Tidigare arbeten af Thorkelin, Grundtvig, Outzen (Kieler Blåtter 1816) åro nu- mera foråldrade; en båttre språkkånnedom, djupare insigt i sagans historia och poesi gåfvo båttre resultat. Men ånnu felas dock mycket. Åtskilligt har blifvit tillagdt af Benj. Thorpe i hans upplaga af Exeter-Codex, London 1842, som utom annat åfven innefattar Scopesv. (Scopestale). Vi vilja nu forst samrnanstålla de inhemska uppgifterna om låndernas namn, och derefter nårmare inlåta oss utj *) Den vanliga meningen, att Saxo hår vore liållan, år i sig sjelf orimlig. Den soin Lånner folhsagans historia och såttet for dess fortplantande, shall aldrig låta ofvertala sig, att hela ntbildningen af Uamletssagan hos Shahespeare tillhor den stoVe shahlen ensamt. Hon hår spår af ett månghundraårigt fort- lefvande. Från Saxo till Shahespeare shulle utan någon toi- raedling af sagan ett otånhhart svalg finnas. Visa sig val hos den sistnåmnde ens de låttaste spår af den fårglå‘1 gning, wpp- fattning o. s. v. som harahteriserar Saxos framstållning? Och docli fornehade shalden aldrig i så hog grad sina hållor, ej ens vid den friaste behandlingen af sitt ånme.

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82
(83) Blaðsíða 83
(84) Blaðsíða 84
(85) Blaðsíða 85
(86) Blaðsíða 86
(87) Blaðsíða 87
(88) Blaðsíða 88
(89) Blaðsíða 89
(90) Blaðsíða 90
(91) Blaðsíða 91
(92) Blaðsíða 92
(93) Blaðsíða 93
(94) Blaðsíða 94
(95) Blaðsíða 95
(96) Blaðsíða 96
(97) Blaðsíða 97
(98) Blaðsíða 98
(99) Blaðsíða 99
(100) Blaðsíða 100