74 genom Leo Beov. s. 49 eller genom Zeuss s. 147 Anm. blifvit fullt uppdagad. Jemforelsen med de i det gamla språket synonyma orden singen och sagen, Schande och Schade (lat. scindo, scidi) o. s. v. visar att det blott ar olika former af samma namn. Vi anse det ganska san- nolikt, att Jordanis uttryck "vagina gentium” traffar ratta meningen. Man jemfore det gammalnordiska skån corium, skinn (skind) pellis. Scandinavia år skotet, hvarur tol- ken utgått. Denna de tyska folkens så allmånna tro, i det de dit forlade sin nraldsta boningsplats, d. v. s, der skiljde sig från hvarandra, våga vi med sakerhet tillerkånna en hog betydelse. Den undersdkning, hvartill vi redan of- van gifvit antydningar, skall åfven otvifvelaktigt bekrafta det. Om också vid Cæsars tid folken vid Rhen ånna icke skiljt sig fullkomligt for att kunna forblifva i stillhet. så sade honom likval de galliske Belgierne att de voro komne från denna sidan; vid lians tid gingo ånnu half-' galliska folk ofver Rhen, och i sodern blefvo forst Bo- jerne forjagade och Hel vetierne tillbakatrångde. Det.tyc- kes som Romarne bragte Tyskarne att stanna: vid Ta- citi tid år allt ordnadt, stammarne åtskiljde, den foljande historien forberedd. Tyskarnes vandringståg och utbred- ning går mot sodern, dock ånnu mer mot vestern; i o- stern blef sedermera blptt ungefår hvad man forlorat, återtaget; men mot vestern har germanismen genom den sachsiska stammens kraft utråttat ånnu mera; den har dragit ett bålte omkring jorden genom ofverherrskap och till en del genom verklig utbredning. I vår historia fort- går en rorelse, motsatt de celtiska folkens historia; så att, når dessa ståndigt mer sammandrogo eller ombildade sig, Germanerne deremot utbredde sig, forst nyorganise- rade den europeiska veriden, och sedan så mycket land de med sinaj personer besatte, så mycket bibehollo de oforminskadt, ja ståndigt forvårfvade nytt dertill. Från en liten rot våxte ett stort tråd, ja blef en hel skog. Man har anledning tro, att når Germanstammen drog in i Europa, den antingen af en storre honom efterfoljande blef trångd åt norden, till dess hans egenstyrka tillråck- att den tyslia sagan fastholl samma begrepp som de gamle forfattarnc hade? — (Anm. af G. WaiU),

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82
(83) Blaðsíða 83
(84) Blaðsíða 84
(85) Blaðsíða 85
(86) Blaðsíða 86
(87) Blaðsíða 87
(88) Blaðsíða 88
(89) Blaðsíða 89
(90) Blaðsíða 90
(91) Blaðsíða 91
(92) Blaðsíða 92
(93) Blaðsíða 93
(94) Blaðsíða 94
(95) Blaðsíða 95
(96) Blaðsíða 96
(97) Blaðsíða 97
(98) Blaðsíða 98
(99) Blaðsíða 99
(100) Blaðsíða 100