bokstafver ej kunna harledas frán det gothiska alfabetet, sá bevisade detta dock intet angáende de öfriga, dá ju ocksá i grekiska alfabetet finnas figurer, som ej kunna hárledas ifrán det feniciska alfabetet, och ingen likval nekar, att det grekiska alfabetet för öfrigt kommer af det feniciska. Huru nyssnámnda runor kunna ha upp- kommit, skall jag sedan visa; hár vill jag blott anmár- ka, att, efter nordiska skrifsáttet, kunde de gothiska tecknen för h och o icke látt efterliknas utan att fá för mycken likhet med nagra af de andra bokstáfverna, och att man derföre kan hafva valt tecken, som afvika mera án vanligt frán dem, af hvilka de kommit. En annan grund för att icke antaga denna mening om runskriftens urspung skulle det vara, att den har kronologiska vanskligheter. Ulfilas, hvilken angifves sásom uppfinnare af det gothiska alfabetet, lefde först vid ár 570 af vár tidrákning; runorna deremot skulle vara införda i norden af Oden nágot före Kristus (Worm, c. 20 i slutet). Men jag vill hárvid anmárka, att tiden, dá Oden (eller, om man antager flera, den siste Oden) kom till norden, ár mycket obestámd, att Gebhardi sátter den i 3 árhundradet och nágra ánnu sednare. Antoge man, att Oden lefvat i slutet af 4 seklet, sá kunde man tro, att han hade fátt bokstáfverna omedelbart af Ulfilas och ombildat dem efter nordboarnes behof. Men detta vilje vi ej pástá, dá det icke behöfves. Det námnes blott, att Oden medförde runor*), men icke, att det var just de runor, om hvilka hár ár frágan, dem, som finnas pá de ílesta runstenar, och som vi kunna lása. De runor, han medförde, kunde ju vara af andra obe- kanta slag, af dem t. ex. som finnas pá stenen vid Leer- ager (Worm, Monumenta Danica, sid. 245) eller pá den vid Tune (a. st. sid. 478). Att icke efter Oden nágon ár omtalad, sásom den der infört vára runor, ár tcke sá underligt; ty ánnu i 7 seklet ár ju nordiska histo- rien mycket dunkel och ofullstándig. Knappast kan det bevisas af nágon tillvarande runsten, att runskriftens in- förande ár áldre, án vi antaga ; ty de flesta af dem áro yngre án I ristendomens införande i norden, och finnas *) Vi tilláta oss har anvisa till en amnarkning, förutgjord « andra haftet, si(l. 41, trcdjenotcn, ock s. 16. (Utg;s anm.)

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald