ren efter uppdiktningarne aro visserligen i andra stycken, sSsom t. ex. i Egilssagan, i Niala och andra, mindre i ögonen fallande; men man liise denna berattelse, och man skall blifva öfvertygad, att den ar likasával en roman, som sagorna om Amletb, om Herraud och Bosi, och o- taliga andra; det betyder ingenting att den synes hvila pá en historisk grund, att skádeplatsen ár ett bestámdt angifvet land, och att sángen sammanknutit sig liksom vid sákra fakta; mera trállande kan man ej dömma öf- ver dessa saker, án Buttman gjort i följande ord: ’*Att tillvágabringa en historia pá det sállsamma sátt, hvaraf mánga betjenat sig, i det de ur fabelaktiga beráttelser utstryka eller ombilda blott de otroliga och öfvcrnaturliga omstandigheterna, ocb, bland hvarandra motságande fakta, dem som synas bást kunna umbáras; vid ett sádant för- farande, ságer jag, förlorar otvilaktigt fabeln, under det historien gládjer sig át den lyckligaste plats och en sann oskuld. Men bvar finnes den roman, hvilken om den Jösryckt ur sitt literára sammanhang, en gáng skulle komrna till efterverlden, icke blefve pá denna vág den strángaste historia? Inför den sanna historiska kritiken hör hvarje del af gammal tradition, som genom beskaf- fenheten af sitt föredrag, genom gestaltningen af sina fakta, genom de tider och den omgifning, hvari den framtráder, ár fabellik, helt och hallet till mytologiens omráde, till och med vid áfventyr att íörlora nágot verkligt historiskt som vid diktandet kunde hafva begag- nats. men som icke videre kan med sákerhet fránskiljas.”*) Afsigten med dessa anmárkningar ár pá intet vis att rcntaf underkiinna de islandske historieförfattarnes várde, utan blott att framhálla deras egentliga beskaffen- het och den deraf nödiga försigtigheten vid deras begagnande; redan hárigenom skall deras för höga uppskattande, isynnerhet pá bekostnad af vida báttre krönikeskrifvare, dem inan för deras torra nykterhet eftersatt dessa, blifva förebygdt. Historikern máste sá lángt han förmár fullfölja hvarje spár, som erbjuder sig iör bonom; men han fár aldrig ur allmánna ásigter och gissningar ersátta bristen pá bestámdare upplysningar, ej *) Ueber iten Mytlios iler Siimlflutli. Tn dcn Muscn, ciilt norilileiitsckc Zeitsckrift. Berl. 1811. I. 52.

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald