20 förelsevis ny dato. Det finnes fá lánder pá jorden, som mera tydligt án Nordens halfö visa hvarifrán de erhSllit sin Fauna och Imru den med intráflade stora landförán- dringar áfven smaningom förándrats. FrSn nordligaste stranden af Finska viken vid Tor- neá, 66:te nordliga breddgraden, och upp till Waranger- fjorden nára 70:de, pá en strácka af omkring SO Sv. mil, ár hallön landfast genorn Finska Lappland och Fin- land med den gamla verldens stora Kontinent; för öfrigt ár den pá alla sidor omgifven af haf. Det ár just dessa begge omstándigheter, att endast i den högre Norden vara landfast och i södern omgifven af haf, som utöfva ett stort inflytande pá beskaffenheten af dess Fanna. Hvad Halföns yta betráffar, sS utgör den i allmánhet ett bergigt och skogigt land, och hufvudmassan af dess berg och fasta jqrdgrund bestár af gneisartad granit. Af- ven utgöres en del af landets yta af ílolágriga, íordom sá kallade ”Ofverg3ngsberg”, som innehalla en mángd or- ganiska alster, isynnerhet Skaldjur, hvilka samtliga for- dom iefvat i Oceanen, i hvars fordna bottenfállningar, nu mera lyftade till en betydlig höjd öfver hafsytan, de i förstenadt skick finnas inbáddade. I södra trakterna af landet förekomma dessutom flacktals 3nnu yngre berg- bildningar eller fordom sS kallade ’Tlötsberg”, alla inne- slutande qvarlefvor af organiska alster, af hvilka somliga lefvat pS landet, andra i sött vatten, och andra i hafvet. JSorska Fjdllrygqen sluttar ISngsamt St öster och ár vida brantare át vester. Nástan vinkelratt frán Fjállryggen nedgá öfver landet talrika bergásar l'rán nord- vest till sydost; mellan dessa sidoSsar ligga mer eller mindre öppna dalar, i hvilke de fran fjállen nedstörtande vatten söka sitt lopp mot hafvet. Denna rigtning af sidoásarne och deras dalar skönjes till och med i landets írán fjállryggen mest aflágsna landskap, Skáne, der man finner samma rigtning frán nordvest till sydost icke blott i de fá granitSsar som der tráffas, utan merendels áfven i de mindre bergspallar, som der framstá ur jorden. Áf- ven dessa áro sáledes i ett bcstámdt samband med den stora fjallryggen, fran hvilken ocksS de som sidoásar ut- gS. — Redan deraf att den Skandinaviska Halfön har en utstráckning af mer án 15 breddgrader frSn S. St N., kunna vi sluta till den inangfaldigt olika beskaffenheten

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald