54 Forst sedan de norra trakterna sS betydligt tiöjt sig , att de, liksoni nn, utgjorde ett med norra Ryssland ooh Siberien sammanhangande land, kunde frán detta hall djurarter invandra till Skandinaviska halfön. Dessa synas mig först hafva inkomndt pS den landtrygg, som genomgSr Finland och förenar sig langst upp med Nor- ska Fjallryggen, pS hvilken de sedan fortsatt vandringen nedSt söder. Bland de djurarter, som pa denna vag först invandrade, anser jag böra raknas Ilenen, hvilken annu har sitt stamhSll langs fjallryggen; och med Renen löljde Jerfven, Fjallrafven m. fl. SSIedes anser jag Lapp- ska Renen hafva langt sednare inkommit i landet an den SkSnska, ja sannolikt var denna redan utdöd, dS den förra inkom. Att en vSldsam fóvsfiireheperiod en gSng i forn- tiden verkligen h'arstades egt rum, derom kunna menin- garna icke vara delade; ty man Lehöfver blott kasta en blick pS landets yta, för att derom öfvertyga sig. Denna visar allestades pStagliga spar el'ter de vSldsammaste harj- ningar. Bergen hafva brustit och styckats, och styckena hafva dels blifvit bortlörda langre eller kortare vag i alla rigtningar, afven till trakter utanför liaifön, der de nu ligga strödda under namn af erratiska block; dels hafva de blifvit rundslipade eller söndermalna till grus och sand, och allt detta har i en oredig massa blifvit kastadt öfver landet, der det nu ulgör de iösa jordlager, som fStt namn af ”Diluvium.” Sjelfva de hSrdaste grund- bergen hafva pS mSngfaldiga stiillen blifvit slattslipade och stundom iifven ráfflade. Det ar intet tvifvel att ju, under denna ISgsamma harjning, allt lefvande, som lans pS halfön , smSningom upphört. — Det ar icke om denna förstörelseperiods forna tillvaro, men val om sattet, hvarpS Ivarjningen skett, som ineningarna aro delade*). Somliga Naturforskare hafva antagit, att harjningen skett genom en valdsam flod, som störtat frarn öfver iandet och lört med sig stenar, grus och sand i en (uti vattnet sammanhSllen) blandad massa, och derunder, genom de stenblock den sliipat rned sig, rafflat bergen. Andra na- lurforskare haíva antagil, att förstörelsen skett genom *) Ingcn liastig revolulion, blott lángsamt sbcemlc fSríin- dringar synas sbiiligcn hunna antagas.

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald