5ö ofantliga Glacierers inverhan. Af skal, som pS ett an- nat stalle skola framlaggas, anser jag mig föranlSten*att i allmanhet b itrada denna sistnamnda mening; ehuru jag icke med Agassiz m, fl. kan antaga att he'a Europa, eller annu flera lander, pá en gdng varit betáckta af is. Tvártom anser jag det temligen pátagligt, att de Skandinaviska glaciererna stráckte sin invarkan omkring sig blott sá ISngt, som de hárifran hárledda erratiska blocken ligga strödda (och deras gráns kánner man), samt att Europa, ntanför denna gráns, var (örsedt med váx- ter och djur — och sannolikt áfven med menniskor. SS vidt jag vet har ingen sökt förklara, huru dessa, allt förhárjande glacierer tillkomrnit. Förklaringen synes! mig dock icke ligga langt borta, om vi blott áro uppmárk- samma pa de rörelser af höjning och scinkning, som áfven nu, under vSra öon, för sig gS i Skandinaviens jordyta, oeh tillika genom de qvarlemnade spSren öfver- tyga oss derom, att dylika rörelser hárstádes timat, áf- ven under flera föregSende verldsperioder. Om vi nu tánka oss — och tankbart ár det Stminstone — att un- der en föregSende verldsperiod , en dylik Skandinaviska valleus smSningom skeende höjning, som den nu pSgá- ende, egt rum och blifvit sS lánge fortsatt att fjállryg- gen kommit ett eller annat tusende fot högre án den hittills. nnder nu pSgSende höjning, stigit; sS skola vi látt fiuna, att snömassor och frán dem nedgáende glacierer milste hafva betáckt liela Skandinavien och ut- spridt sina verkniugar derifrán radierade i alla rigtningar samt lemnat efter sig just att sádant hárjadt land, som vSr halfö befinnes hafva varit. Om vi besinna att snö- gránsens medelhöjd öl'ver Skandinavien, mellbn 60:de och 70:de breddgraden, ej ár mer án omkring 4S00 fot öfver hafsytan; att medelhöjden af fjállryggen livaraf manga qvadratmil redan ligga i snöregionen, ár kring 4000 fot, samt att omkring | af hela landets yta ár höjdt mer án 3000 fot öfver hafvet och ligger saledes hlott 1300 fot under snögránsen, sS torde vi látt finna att om höjnin- gen fortsáttes tillráckligt lange, blir verkan otvifvelak- tig. Man skulle till och med kunna berakna, efter den kánnedom man har om höjningens fortskridande pa en gifven tid, huru mSnga Srtusenden skulle fordras innan

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald