ring blef en bufvudsnk, livarifrán bemödamlet alt för- skaffa hvarjehanda goda och ándarnSlsenliga vapen máste hafva varit oskiljaktigt. Harigenom öktes behofvet af jern och det blef en nödvándighet att strácka omtankau till bergshandteringens upphjelpande, helst utlánningen re- dan föregátt med exernpel pa denna vág. Dessutom hade hofháilningen*) och lefnadssáttet just vid denna ti- den undergatt en márkbar förándring. Minskningen i kronogodsen hade áfven IStit kanna sig: och dá sSlunda förevarande hufvudnáringar började blifva otillráckliga för fyllandet af tilltagande behol', var bergshandteringen den enda, som kunde komrna i atanka. Magni Srneks privilegier för stora Kopparberget áro de áldsta kánde, eliuru de aberopa áldre frihetsbref. Privilegierne och Stadgarne af Sr 1340 för Vestra berget i Nerike áro frSn samma tid och föreskrifva, att alJa missgerningsmán utom mördare, tjufvar eller förradare, som togo sin tillflykt till samrna bergslag, sknlle der vara alldeles fria bSde till lif och egendom, o. s. v. Att likval áfven nSgon handel med Osmundsjern egt rurn rnellan Sverige och Hansestáderna, synes otvif- velaktigt. Lubeckarne seglade in uti Málaren genom de ánnu uti 13 arhundradet ej uppgrundade gamla segellederne med förbigáende af Stockholra till Bergssta- derna WesterSs, Iíöping och Arboga, samt togo derifrSn det jern, som kunde bekommas. De försmádde icke hel- ler att utföra sjelfva jernmalmen (Dalin III. 143), dá Osmundsjernet ej kunde fylla deras behof. Sedan Stock- hohns farvatten blef etula inloppet till Málaren**), mSste de lemna hufvudstaden mera uppmárksamhet och bedrefvo sa sakon att de snart befolkade dess Magistrat. Lubeckarne kunde sá rnycket láttare slá under sig Svenska jernhandeln, sorn man pá lange hár inorn landet ej förstod att förádla metallen, utan af Liibeckarne áter- köpte densamma i smidda och gjutna varor till de all- mánnaste behofven. *) Jfr J. II. Sclirödcrs afhandling i Vet. Soc. Ilandlingar ”dc luxu auiæ Magni Smels.” *") Till ctt bevis |>S vára gamla sjöleders förandring ocl» försvinmndc má anföras, att annu för 400 ár tillbaka var sp- írclled fráu tlpsala genom Lagga ocb Danmarks socknar till Östcrsjön norr om Stockbolm. Jfr Dalin II. 734.

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald