4 lirandur: Mig langaíii til a& inega tala tíÍ: húsbóndann, ef enginn er hjá honum. Báríiur: f>jer sæki¥> þá vel aí), því nú er þó enginn kominn; en hann eraí) lcsa í hók, maíiurínn. Iirandur: Jeg skai halda þaí), tÆ hann er meira fyrir bækur, enn jeg. Bárfeur: Já, þó þeir prentuíiu Al- þingistííiindin mcí) smáa stílnum, þá er jeg viss um, aí) hann læsi fyr úr sjer óll augu, enn iesa þau ekki út í hórgui. Brandur: En gotur hann komizt til þess, aþ Jesa þvílíka málalengingu ? Bárþur: f>jer skuluí) vita þaþ, msr. Brandur! ac) hann húsbóndi minn er til tvískiptanna, því liann er bæþi vefari, og jeg hefþi nærri því sagt, ofviti. Brandur: Mjer iinnst þaþ nú ekki eiga svo vei saman. Bárfíur: Okkur er nú ekki hcldurfar- ii) aþ finnast þaí); því þe.gar liann tekur á vef, scm sjaldan ber Vi'i', fla:kir hann svo veflnn, aþ vi% \eronm ac) rekja allt upp eptir liann aptur; en ef þjer viljiþ tala viþ hann, þá getiþ þjer gengic) þarna inn í húsi?) til hans. Brandur: Mjer er nú ekki lítií) á liöndum, BáTÍiur minn! því þjer af) segja, þá ætla jeg nú aí) biþja dóttur hans : þaí) er svo búií) a?) vera nógu lengi í á milli okkar. Bárþur: Já, þat) veit hamingjan, ylfcur er mikiþ á höndum. En eitt skal jeg segja yW, msr. Brandur! og megií) þjer ekki misvirba þaí) vi?) mig. Ef y%- ur er um hugaíi aí) fá hjá honum stúlk- una, þá tjáir yf.ur ekki aþ tala viþ hann meþ hvunndagsorþum, ogekkert annao enn uppskrúfaí) rósamál; því haun er orc)inn einhvern veginn svo fljúgandi í þönkunum. Brandur: Nei, til þess getur hann þó ekki ætlast af mjer, Bárþur! Jeg er svo ekki annat) enn rjettur og sljottur lausamaþur, í leyfl guíis og konungsins, og því þarf enginn aí> hugsa, aþjegkunni þau, komplímentin þau arna. Jeg segi blátt áfram, af) jeg hafl ást á dóttur hans, og vilji því fá hana fyrir konu. BárÍMir: Ekki öfruvísi? Jeg skal þá setja höfuþif) á mjer í vé%, a'i þjer fáit) hana ekki. Altjend getif) þjer þó byrjafs tal ybar á einhverju, sem smeilur dálítit), t. a. m. svona: af þv{ af), et)a, met) því at). f>jer verlbif) ab gæta þess, msr. Brand- ur! at) þjer eigio vif) fluggáfaflan mann, sem vakinn og sofinn les í Lanzþingstft- indunum, svo þaf) er von þó hann verfi rjett ofvita. Uann hefur nú um tíma aldrei setif) á sárshöfþi vit) okkur heim- ilisfólki?), fyrir þat) hvao vií) sjeum dóua- leg og kunnum enga manna siti; og þó þykir honum jeg vestur, enda kallarhann mig aldrei annat enn ruddadóna, svo sem

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða 1
(8) Blaðsíða 2
(9) Blaðsíða 3
(10) Blaðsíða 4
(11) Blaðsíða 5
(12) Blaðsíða 6
(13) Blaðsíða 7
(14) Blaðsíða 8
(15) Blaðsíða 9
(16) Blaðsíða 10
(17) Blaðsíða 11
(18) Blaðsíða 12
(19) Blaðsíða 13
(20) Blaðsíða 14
(21) Blaðsíða 15
(22) Blaðsíða 16
(23) Blaðsíða 17
(24) Blaðsíða 18
(25) Blaðsíða 19
(26) Blaðsíða 20
(27) Blaðsíða 21
(28) Blaðsíða 22
(29) Blaðsíða 23
(30) Blaðsíða 24
(31) Blaðsíða 25
(32) Blaðsíða 26
(33) Blaðsíða 27
(34) Blaðsíða 28
(35) Blaðsíða 29
(36) Blaðsíða 30
(37) Blaðsíða 31
(38) Blaðsíða 32
(39) Blaðsíða 33
(40) Blaðsíða 34
(41) Blaðsíða 35
(42) Blaðsíða 36
(43) Blaðsíða 37
(44) Blaðsíða 38
(45) Blaðsíða 39
(46) Blaðsíða 40
(47) Blaðsíða 41
(48) Blaðsíða 42
(49) Blaðsíða 43
(50) Blaðsíða 44
(51) Blaðsíða 45
(52) Blaðsíða 46
(53) Blaðsíða 47
(54) Blaðsíða 48
(55) Blaðsíða 49
(56) Blaðsíða 50
(57) Blaðsíða 51
(58) Blaðsíða 52
(59) Blaðsíða 53
(60) Blaðsíða 54
(61) Blaðsíða 55
(62) Blaðsíða 56
(63) Saurblað
(64) Saurblað
(65) Saurblað
(66) Saurblað
(67) Band
(68) Band
(69) Kjölur
(70) Framsnið
(71) Kvarði
(72) Litaspjald