(10) Blaðsíða 10
ORKERUÐ
BLÚNDA
ORKERING er falleg og skermnti-
leg handavinna. Til þess að orkera
blúndu, dúk eða milliverk, þarf aðeins
eina eða fleiri orkeringarskyttur, gott
garn og heklunál, en heklunálin er
notuð til þess að tengja saman boga
og hringi. Orkeringin er tvö brögð þ.e.
rétthverfur hnútur og ranghverfur
hnútur, eða einu nafni tvöfaldur
hnútur. Orkeruð blúnda eða dúkur er
gerð með þessum tveim brögðum í
bogum og hringjum, mismunandi
stórum, með lykkjum út úr til
skrauts, sem kallaðar eru lykkjulauf.
Hringirnir eru venjulega gerðir með
einni skyttu, en bogarnir með tveimur
skyttum eða einni skyttu og hjálpar-
þræði. Orkeringarskyttur erugerðarúr
ýmsum efnum eins og t.d. tré, plast-
efnum, fílabeini og ýmsum öðrum
beinum, en algengasta garnið, sem not-
að er, er heklugarn í ýmsum stærðum,
en einnig er mjög fallegt að orkera
með hörgarni eða silkigarni. Orkeraða
handavinnu þarf að þvo með varúð,
í dúka er nauðsynlegt að setja svolitla
línsterkju og strekkja síðan með
gætni.
Byrjað er að vinda garnið upp á
skyttuna, en gæta verður þess að
vinda ekki of mikið á, svo garnið renni
ekki út af brúnum skyttunnar. Haldið
er á skyttunni í hægri hendi en band-
inu í þeirri vinstri með þumalfingri
og vísifingri. Svo er bandinu brugðið
um hina fingurna, og aftur er bandinu
haldið með þumalfingri og vísifingri.
Nú er bandið lagt yfir löngutöng
hægri handar eins og 1. mynd sýnir,
og eins og örin vísar til, er skyttuend-
anum stungið inn í lykkjuna, og hin-
um skyttuendanum yfir lykkjuna til
baka, án þess að snúa skyttunni. —
2. mynd sýnir hvernig hnúturinn er
dreginn saman. Haldið er um lykkj-
una með vísifingri og þumalfingri
vinstri handar, tekið þétt í skyttu-
þráð hægri handar og síðan er löngu-
töng vinstri handar lyft og myndast
þá fyrra hnútbragðið, rétthverfur
hnútur, úr lykkjunni en ekki skyttu-
endanum. Og það er mikilvægt atriði,
því þegar búið er að gera seinna hnút-
bragðið, á að vera hægt að renna tvö-
falda hnútnum eftir lykkjunni, en það
er því aðeins hægt að hnútarnir hafi
myndast úr lykkjunni en ekki skyttu-
endanum.
Jafnóðum og hver hnútur er hnýtt-
ur, er honum haldið föstum með þum-
alfingri og vísifingri á meðan sá næsti
er brugðinn.
3. mynd sýnir hvernig ranghverfi
hnúturinn er hnýttur. Nú er bandið
ekki dregið upp með fingrinum, held-
ur niður. Skyttunni er þá stungið
aftan frá, yfir lykkjuna og fram á við,
eins og örin sýnir.
Hnúturinn er að öðru leyti dreginn
saman eins og rétthverfi hnúturinn.
Þessir tveir hnútar mynda tvöfalda
hnútinn, eins og að framan er sagt.
10