33 Helztu lestrar-merkin. , komma eða högg, minnsta aðgreiningar- merki; hún á að sýna það, að dálítið eigi að standa við í lestrinum. ; semíkomma eða semíkólon (depilhögg) skilur sundur tvær setningar, sem þó verða ekki alveg slitnar sundur, og sýnir, að þar á œtíð að standa nokknð við i lestri. . púnktur eða depill er settur á eftir sjálf- stæðri setningu. Þar er lieil málsgrein alveg á enda, og á því að gjöra málhvíld við í Iestrinum. : kólon eða tvídepill er hafður áður en upp- talning byrjar, eða áður en orð einhvers eru tilfærð orðrétt. — Dæmi. Ég keypti þrjár bækur: stafrófskver, lestrarbók og sálmabók. — Óli sagði við Siggu: Við skulum koma út. ! köllunarmerki eða ávarps-merki er nú sjald- an haft, og þó oftar en þörf er á. Rétt er að hafa það þegar maður kallar ósjálfrátt upp, svo sem: Æ! æ! æ! Hvaða fádæmi!

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Blaðsíða 27
(32) Blaðsíða 28
(33) Blaðsíða 29
(34) Blaðsíða 30
(35) Blaðsíða 31
(36) Blaðsíða 32
(37) Blaðsíða 33
(38) Blaðsíða 34
(39) Blaðsíða 35
(40) Blaðsíða 36
(41) Blaðsíða 37
(42) Blaðsíða 38
(43) Blaðsíða 39
(44) Blaðsíða 40
(45) Saurblað
(46) Saurblað
(47) Band
(48) Band
(49) Kjölur
(50) Framsnið
(51) Kvarði
(52) Litaspjald