ÍSLANDS SAGA ------------------------------- RÍKISÚTGÁFA liesta, kinda, geita og svína, enn fremur gæsir og hænsni. Oft voru margir tugir kúa á sama bænum, og um einn bónda er sagt, að hann lét telja sumt af kindum sínum, og voru þær 2400. En þetta hefur vafalaust verið óvanalegt. En óbjörgulegt þótti að eiga fáar kindur, og af þvi kemur málshátturinn: Svelt- nr sauðlaust bú. Mikils var aflað af heyjum, en þó var flestum skepnum beitt, eins og unnt var. Þegar vetur voru góðir og snjólétt, gekk mestallur búsmalinn sjálfala. En þeir, sem treystu svo á heppnina, urðu hart úti í ísa- og harðindavetrum. Þá eyddust heyin, fyrr en varði, og bústofninn hrundi niður úr hor. A sumrin var fært frá ánum og þær hafðar í seli, þar sem land- gott var til fjalla og þó ekki á afréttum. (Laxdæla 68—69.) Selið var litt vönduð torfbygging, þar sem smalinn og sel- stúlkurnar höfðust við sumarlangt. Smalinn gætti ánna, en stúlk- urnar hirtu mjólkina og gerðu úr henni smjör, skyr og osta. Voru þær afurðir fluttar heim jafnharðan. Skyrið var flutt í belgjum, eins og sjá má á Grettis sögu, þegar Auðunn datt á syrkyllinn. Þegar leið að hausti, fluttist selfólkið heim. Hver sveit eða hérað átti afrétt á fjalllendinu við byggðina, og var það land sameign allra byggðarmanna. Þangað var allt geldfé rekið á vorin, en svínin máttu ekki vera þar. Afurðir voru miklar af búunum: mjólk, smjör, skyr, ostur og sýra. Það var kallaður hvítur matur. Auk þess var kjöt, tólg, ull og skinn. Allt feitmeti var í miklum metum haft, og af því nefndu Norð- menn íslendinga í háði mörlanda og stundum mörfjanda. Kálf- skinn voru notuð í bókfell -— i stað pappirs — og til klæða og skæða ein.s og önnur skinn. Ullin var unnin á vetrum, gerðir úr henni dúkar bæði til heimilisþarfa og útflutnings. (Grettis saga 86—88.) Ræktunin. Forn-íslendingar stóðu að sumu leyti framar nútíðarmönn- um, niðjum sinum, i búnaðarframkvæmdum. Kringum hvern bæ græddu þeir út tún og girtu það. Má nú sjá á girðingabrot- unum, að þá hafa mörg tún verið mun stærri en síðar varð. Á stöku stað voru akrar, einkum á Suðurlandi og í veðursælum byggðum i öðrum fjórðungum. Helzt var þar ræktað korn. En mestöll kornvara var samt sem áður sótt til Noregs. Sums 08

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða [1]
(4) Blaðsíða [2]
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Blaðsíða 27
(32) Blaðsíða 28
(33) Blaðsíða 29
(34) Blaðsíða 30
(35) Blaðsíða 31
(36) Blaðsíða 32
(37) Blaðsíða 33
(38) Blaðsíða 34
(39) Blaðsíða 35
(40) Blaðsíða 36
(41) Blaðsíða 37
(42) Blaðsíða 38
(43) Blaðsíða 39
(44) Blaðsíða 40
(45) Blaðsíða 41
(46) Blaðsíða 42
(47) Blaðsíða 43
(48) Blaðsíða 44
(49) Blaðsíða 45
(50) Blaðsíða 46
(51) Blaðsíða 47
(52) Blaðsíða 48
(53) Blaðsíða 49
(54) Blaðsíða 50
(55) Blaðsíða 51
(56) Blaðsíða 52
(57) Blaðsíða 53
(58) Blaðsíða 54
(59) Blaðsíða 55
(60) Blaðsíða 56
(61) Blaðsíða 57
(62) Blaðsíða 58
(63) Blaðsíða 59
(64) Blaðsíða 60
(65) Blaðsíða 61
(66) Blaðsíða 62
(67) Blaðsíða 63
(68) Blaðsíða 64
(69) Blaðsíða 65
(70) Blaðsíða 66
(71) Blaðsíða 67
(72) Blaðsíða 68
(73) Blaðsíða 69
(74) Blaðsíða 70
(75) Blaðsíða 71
(76) Blaðsíða 72
(77) Blaðsíða 73
(78) Blaðsíða 74
(79) Blaðsíða 75
(80) Blaðsíða 76
(81) Blaðsíða 77
(82) Blaðsíða 78
(83) Blaðsíða 79
(84) Blaðsíða 80
(85) Blaðsíða 81
(86) Blaðsíða 82
(87) Blaðsíða 83
(88) Blaðsíða 84
(89) Blaðsíða 85
(90) Blaðsíða 86
(91) Blaðsíða 87
(92) Blaðsíða 88
(93) Blaðsíða 89
(94) Blaðsíða 90
(95) Blaðsíða 91
(96) Blaðsíða 92
(97) Blaðsíða 93
(98) Blaðsíða 94
(99) Kápa
(100) Kápa
(101) Kjölur
(102) Framsnið
(103) Kvarði
(104) Litaspjald