(2) Page [2]
inu, á síbunum og herbakampinum); kindin
fær hriglu og hósta; andardrátturinn yerbur
stuttur, og getur ma&ur markaö þaö á því, aö
nárarnir gánga upp og niður, jafnvel þött kindin
hafi góöa stund staöiö kyr; slím rennur úr
nösunum; augun eru dauf; kindin er einsog
utan viö sig, og mjólkar illa; þær kindur, sem
sjúkar eru, eru aptastar í rekstri og leggjast
sjaldan. — Líka verÖur nákvæmlega aö gæta
þess, aö hrútarnir seu heilbrigöir, og sjáist þaö
aö þeir hafi sýki þessa, má meö engu móti
hafa þá fyrir brundhrúta, en fá veröur hrúta
úr þeim héruöum, þar sem sýki þessi ekki
hefur gengiö; sama varhuga veröur aö gjalda
viö um ærnar. — Maöur veröur aö auökenna
lömbin, einkum gimbrar, undan þeim ám sem
maöur sér aö veikar eru, hvort heldur þaö er
meira eöa minna, svo aö maöur eigi noti þau
til kynsfjölgunar.
2. Til þess aö lúngnasýkin ekki magnist af óhollri
hagbeit, er þaö nauösynlegt aö gefa öllum sauö-
fénaöi steinsalt (jarösalt) þegar vetrar aö, og
leggja þaö í jötuna, eöa þá aö væta heyiö meö
bræddu sjávarsalti (2 merkur vegnar handa 30
fjár), og þetta á aö gjöra áttunda hvern dag,
svósem mánaöartíma. — þegar illa viörar (þeg-
ar annaöhvört er þurrafrost eöa kafald, o. s.