16 « in- eller utvåndigt; hvarfore ock giftet på gamla skalde- språket kallas ”Volsungarnes drick” *). Dertill var han ”långt ofver andra man i styrka och våxt, mod oeh all skick- lighet” *), samt ofvertråffades endast af Sigurd. I en strid mot Hundings soner, splittrade Oden, under kampen, hans svård; och fick han då sin bane. — Dock blef han på ett lysande sått båmnad af sin son Sigurd, som i ett stort slag med banemånnen, nedgjorde dem alla. Vi se således, att på ena stållet ofverlefde fadren soncn, utan att kunna håmnas hans skymfliga dod; på andra dog fadren fore so- nens fodelse, men håmnades af bonom på ett lysande sått. I de Eddiska Sångerna kan Sigmund naturligen ej upp- tråda såsom bandlande person, eller egentlig deltagare i bån<lelserna jemte Sigurd, emedan dennes forstå ungdoms- bragd var att håmnas hans dod; och i d. Nib. Not. kunde han, i enlighet med sitt skaplynne, ej sardeles vigtigt in- gripa i håndelsernas gang. Det år således mera såsom hjel- tens fader, och for sammanhangets skuld, ån for hans egen' betydelsc vi har sårskildt upptagit honom. Uote, Dankrats gemål och Chriemhilds moder, år i Ty- ska dikten af ringa eller ingen betydelse. Hon år der en gammal from qvinna, som tyder drommar, och varmt ålskar sina barn, men ej befattar sig med alt lånka deras oden; då deremot Grim hi ld, hennes Nordiska mothild, år den som i Eddasångerna, genom sina rånkor, fororsakar Sigurds dod och Volsunga-slågtens nndergång, ithy alt hon, alla olyc- kors Stiftarinna, genom sin trolldryck formår Sigurd att glomma Brynhilda och åkta Gudrun. Hon skillras såsom en arglistig och trollkunnig qvinna, som i sin fåvitskbet tror sig kunna beherrska odet, under det hon i sjelfva verket arbetar det i bånderna. Sigurd kom till hennes gård med hjerfat fulli af kårlek till Brynhilda, hvilken han svurit att cga, eller nckså ingen qvinna. Grimhild, som lyckte sig aldrig hafva sett en så ståtlig man, iinskade honom till make åt sin dotter Gudrun. Hon beredde honom till folje håraf en trolldryck, vid hvars njutande han glomde sina eder och sin forrå kårlek, ål- skade och åktade Gudrun. Men icke nog hårmed: hon ville åfven att hennes son Gunnar skulle cga Brynhilda, oakladt *) Sinfjutla-loå sid. 171. Edda Sæm. *) Snorra-Edda. Ed. Rask. Stockh. 1818, sid. 148.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða [1]
(26) Blaðsíða [2]
(27) Blaðsíða [3]
(28) Blaðsíða [4]
(29) Blaðsíða 17
(30) Blaðsíða 18
(31) Blaðsíða 19
(32) Blaðsíða 20
(33) Blaðsíða 21
(34) Blaðsíða 22
(35) Blaðsíða 23
(36) Blaðsíða 24
(37) Blaðsíða 25
(38) Blaðsíða 26
(39) Blaðsíða 27
(40) Blaðsíða 28
(41) Blaðsíða 29
(42) Blaðsíða 30
(43) Blaðsíða 31
(44) Blaðsíða 32
(45) Blaðsíða 33
(46) Blaðsíða 34
(47) Blaðsíða 35
(48) Blaðsíða 36
(49) Saurblað
(50) Saurblað
(51) Band
(52) Band
(53) Kjölur
(54) Framsnið
(55) Kvarði
(56) Litaspjald