24 brynja, bon såtter sig sjelf på spel i en tvåkamp l), bon regerar ofrer ett Fabelland och bennes makt ar så stor, att tusentals kampar deremot intet kunna utråtta; men detta allt innebår någonting konstladt ocb onaturligt, som ej for- mår gifva henne det inre varde, eller den hoghet, Edda henne tillågger. Man marker tydligen ett stråfvande att, genom yttre utmårkelser, såsom en ofatt kroppstyrka, skon- het, rikedom i klådsel etc., soka ersåtta, eller åtminstone dolja hennes andes fattigdom och svaghet; och hon råkar derigenom i ett missforhållande, som måste gora henne ånnu mera låg och obetydlig. Forofrigt år hon såsom qvinna bogst osmaklig1), nyekfull, utan hogre intressen, och vill endast underkasta sig den man, hvars muskelstyrka år storre ån hennes egen. Hon upptråder i d. Nib. Not med stora anspråk och forsvinner derur i all tysthet. Då hon sedan aldre tider ej år fåstad vid Siegfried, och ej heller for ho- nom hyser någon hårlek, har hon endast bedrageriet vid tvåkampen och i brudgemaket att håmnas. Efter det full- bragta mordst tråder hon också tillbaka i skuggan, och till- bringar sitt lif i alltskéns lugn. Hon nåmnes blott en gång sedan *), och åfven hår kunde hon lika vål uteblifvit, ty hon fir numera utan all betydelse. I Eddan deremot framstår Brynhilda såsom ett halft dæmoniskt, under hogre makters inflytande kåmpande, af forfårliga passioner genomglocjgadt våsende, som aldrig fal- ler ur den r'de, hon en gång blifvit beståmd att spela. Hon v* Valkyria, och hårmed angifves redan i borjan be- skafTenheten af den natur, vi hos henne hafva att soka. Så- som sådan ■"ar hon ursprungligen begåfvad med en ofver- naturlig både andlig och fysisk kraft. Den sednarc brots af Oden sje^f, redan innan hon intrådde såsom handlande person i delta drama, och hon utmårker sig aldrig sedan i detta hånseende. For henne återstod således endast an- dens valplats; — men att hon på denna också genom- kåmpat strider, hvilka åro så inycket mera fruktansvårda, som hon åt dem ofverlemnadt sig med hela sin varelse, år just hvad dessa Sånger intyga. Hon såg Sigurd, ålskade honom, såsom hon blott kunde tre, och kastade med låttket en sten, som knapt tolf kunde båra. a. Nib. Not. Str. 416, 419, 425. ») D. Nib. Not. Str. 526. *} Guntber hallar henne sjelf: ”ein angestlichez wtp,” Str. 604: 4. Str. 1428, 1426.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða [1]
(26) Blaðsíða [2]
(27) Blaðsíða [3]
(28) Blaðsíða [4]
(29) Blaðsíða 17
(30) Blaðsíða 18
(31) Blaðsíða 19
(32) Blaðsíða 20
(33) Blaðsíða 21
(34) Blaðsíða 22
(35) Blaðsíða 23
(36) Blaðsíða 24
(37) Blaðsíða 25
(38) Blaðsíða 26
(39) Blaðsíða 27
(40) Blaðsíða 28
(41) Blaðsíða 29
(42) Blaðsíða 30
(43) Blaðsíða 31
(44) Blaðsíða 32
(45) Blaðsíða 33
(46) Blaðsíða 34
(47) Blaðsíða 35
(48) Blaðsíða 36
(49) Saurblað
(50) Saurblað
(51) Band
(52) Band
(53) Kjölur
(54) Framsnið
(55) Kvarði
(56) Litaspjald