14 lega; og taktu hvorki fyrstur nje seinastur uj)[) nokkurt fatasnið. Tíminn er farsælastur allra kennara; en því er miður að lærisvcinar hans eldast of fljótt. Sá sem lifir af cinhverju öðru en erfiöi sínu, ú aldrci frið á sjer fyrir öfundar- mönnum. Náttúran licfur gróðursett hjá manninum frækorn þekkingarinnar; en það þarf að hlvnna að því, til þess það heri ávöxt. Kannastu við yfirsjónir þínar; það er svo ckki annað en játa, að þú verðir vitrari. Enginn forvitnast um leyndarmál nema sá, sem ætlar sjcr aö ljósta þeim upp. Ilafðu ekki hálfverk á neinu, sem þú gjörir: ef það er rjctt, þá gjörðu það mcð alúð; sje það rangt, þá láttu það ógjört. þeir sem ætla sjcr að vcrða virtir fyrir skart í klæðaburði, ciga víst ekki aö hrósa miklum mannkostnin. Fjærvera kælir Iitla ást, en eykur ákafa, allt eins og vindur slekkur út skarið, en hlæs upp bálið. Siðprýði cða sönn kurteysi er sú íþrótt, að sýna inönnum með útvortis táknum það innvortis álit, sem vjer höfuin á þeint. Eigi er öllutn gelin inndæl ásýnd; en allir getuin vjer verið blíðir, mannúðlegir og viðmótsgóðir. Betri er reykur í eigin hlóðuin, en eldur í hlóðum annara. Styddu þig ekki við veikan staf, og reiddu þig ekki á veikan niann. Sá scm þekkir hciminn, verður ahlrei ol fciminn; sá sem þckkir sjálfan sig, verður aldrei of framur. Iljarta heiinskiugjans cr í munninum, en munnur hyggins manns cr í hjartanu. Óttinn getur ekki sjeð þeiin borgið, scm ást og virðing ekki varðveitir. Flestar syndir koina ríðandi, og fara í burtu fótgangandi. Unaðsemdirnir koma eins og naut, og víkja í burt eins og húðarhestar. Konungar eru aldrci án hræsnara, sem afvegaleiða þá, metorðagirni, sem tælirþá, og girnda, sem spilla þeim. það er vottur um illgjarna sál, að vilja ckki dást að því, sem aðdáanlegt cr. Sá sem gcngur inn í annan hcim, áður en gjört er boð eptir honuin, má búast við þurleguin viðtökum. Eins og mest tckur uudir í tómum tunn- um, eins glymur mest f þeim mönnum, scm minnst hafa vitið. Sá sem spyr uin það, sem enginn efi er á, verðnr að láta sjer nægja með svar, sein ekkert vit er í. Sakleysið er fyrst allra dygða, þar næst kurteysin. Ofsókn og eyinil gjörir menn tortryggi- lega. Dygðir manna eru áþreifanlegar eins og lcstir þeirra. Sá sigrar snarpan óvin, sein sigrar reiði sína. Vanþckking er orsök til efasemi, og efa- semi cr orsök til vantrúar. Heitu hjarta liæfir hyggja köld. Framhlcypni er fall hins unga, frestur hins gainla. Ungir eru þrælar nýunga, en gamlir van- ans. Verklag drykkjuinannsins cr lítið, en út- gjöld mikil. Dauðans dyr standa opnar dag og nótt. Hjettu hugrekki er ætíð samfara aðgætni. Fegurð kveikir ást, en kurteysi viðheld- ur hcnni. Vonin cr góður árbiti, cn illur kvöld- verður. Hvað er dygð annað en lækning, og Iöstur annað en sár? Ekkert fjelagslíf getur staðizt án inn- byrðis tilhliðrunar. Að fvrirgefa ójöfnuð cr citt af mcrkjum mikillar sálar. Lukkan gefur mörguin of mikið, en eng- um nóg. Svaraðu eiigu spurulum manni. Blót og klám cru syndir án frcistni og fullnægju. Að leggja trúnað á drauina er að vera sí sofandi. Vantrú cr ekki vizka, heldur vcsta teg- und heiinskunnar. Yertu gamansamur, en láttu gaman þitt vera meinlaust. Byrjaðu aldrei á því, scm engan enda hefur. Að hugsa gott er vcgur til að breyta vel. Brígzlaðu cngum um glæpi ættingja hans.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 9
(6) Blaðsíða 10
(7) Blaðsíða 11
(8) Blaðsíða 12
(9) Blaðsíða 13
(10) Blaðsíða 14
(11) Blaðsíða 15
(12) Blaðsíða 16
(13) Saurblað
(14) Saurblað
(15) Band
(16) Band
(17) Kjölur
(18) Framsnið
(19) Kvarði
(20) Litaspjald