16 jiegar lukkan kemnr brosanili, boðar Inin opt mestii óblíAn. Smekkleysa er smekkinanni saina sein lagleysa er söngmanni. jiegar [>ú ferð að beiman, þá bngsaðu iiui bvað þii átt að gjöra; en [icgar [iii ferð lieim aptur, [>á ibtigaðu livað [iii bef- ur gjört. J>egar atlið stjórnast ekki af vizku, steyp- ist [iað uni sjálft sig. Reynslan er ilestuni niönniim líkt og skutlampi á skipi: liann ber einungis birtu á kjölfarið aptur undan [>ví. Sá sem vill missa af vin til [>cs$ að losast við óvin, getur þólt furðanlega kænn, en ekki kærleiksfullur. Vjer eigiim liægra með að gjöra oss upp þær tilfínningar, sem vjerböfum ekki, beldur en að leyna þeim, sem vjer böfiiin. Sönn siðprýði er eins fjarlæg tilgerðar- fuliri stífni, eins ug búralegum fruntaskap, eða sneipulegri feimni. Eymdin er eins og ástin; sá segir eng- inn rjett frá lienni, sem ekki liefur reynt liana sjálfur. Sá sem ekki vill kannast við veikleika sinn yfir liöfuð, blýtur annaðlivort að vera stórbrotinu höfðingi, eða einfaldur heimsk- ingi. Ilugsaðu þig vel uin áður en þú byrj- ar; en þegar þú hefur íliugað til hlýtar, þá framkvæmdu með snarræði. Vcrtu ekki of bráður til að fyrtast, ekki heldur ofboðslega vingjarnlegur; annað ollir þrsetu, liitt færir þjer fyrirlitningu. . J>að er góðum manni engin minnkun, að standa á baki öðriim betri. Eins og kærleikurinn hylur, eins afstýr- ir kurteysin fjölda synda. Jiegar iðjusemi og náttúrugáfur hjálpast að, þá er afreksverka von. Sönn guðrækni er einHngis sýnileg af verkum síniiin, eins og sjálfur guð. Sá sem aldrei gelur verið einn, hlýtur stundum að vera með vondum. Sá sem geymir liefnd sina þangað lil tækifæri kemur, er auðvirðilegastur allra hræsnara. Úti er varúðarstundin þegar í hætluna er komið. Konungurinn er brunnur heiðursins, sem ekki skyldi vera svo barinavíður, að hirð- mennirnír geti selt úr lionuni vatnið. Jiar sem rjett stjórnsemi er við höfð, þar leikur allt verklag liðugt í hencli, eins og líði fram silfurtær straumur. Ef þú ert mikill, þá vertu lítillátur, því það er betra að vera ástsæll en óttalegur. flafðti forfeður þína í traustri minning. Best kvongast þeir sem giptast jafningj- nin sínum. Eigirðu að dæma, þá rannsakaðu; eig- irðu að stjórna, þá skipaðu. Vald konunnar er, eins og gæfa bennar, byggt á virðingu og ást manns liennar. Með því að náttúran gaf manninum tár, lýsir hún því að liiín gaf lionuin einn- ig viðkvæmt hjarta. Áreittu ekki nábúa þinn undir yfirhylm- ingu laga og rjettinda. Heinitaðu ekki af neinum það sem hon- uin er um inegn. J>að eru fáráðir siglingainenn, sem hugsa að ekkert land sje til, af því aðþeirgeta ekki sjeð annað en sjó. Önuglyndi eins manns raskar friði á heilu heimili, eins og eitt hljóðfæri, sem er hjáróma, spillir allri sönglistinni. Sönn dyggð skín fegHrst, þegar vand- ræðin eru mest. Slepptu cngu tækifæri til »ð gjöra gott, og muntu hafa fáar stundir til að gjöra íllt. fió að vonin sje svikul, þá er hún þó til þess að gjöra lífið viðunanlegt í lengstu lög. Sá sein aldrei hefur reynt brigðlyndi Jukkunnar, hefur enga bugmynd um óstöð- ugleika hennar. Hænin eru vængir, sem sálin ílýgur með upp til himna, og hugleiðingin cr augað, sein vjer sjáum guð með. Trúin gjörir nú bænina sterkari, Islend- ingar, og ef auðmýktin er með lika, þá mun hænin hrífa !

(1) Front Board
(2) Front Board
(3) Front Flyleaf
(4) Front Flyleaf
(5) Page 9
(6) Page 10
(7) Page 11
(8) Page 12
(9) Page 13
(10) Page 14
(11) Page 15
(12) Page 16
(13) Rear Flyleaf
(14) Rear Flyleaf
(15) Rear Board
(16) Rear Board
(17) Spine
(18) Fore Edge
(19) Scale
(20) Color Palette