(9) Page 13
13
Góð áform eru að miimsta kosti frækorn
góðra verka; og sjerhver maður á að sá
þeirn út, hvcr sem uppskerunnar kann að 1
njóta.
Ef náttúrunni er ekki stjórnað með kunn-
áttu, verða ávextir hennar einkis virði.
Sá sem hefur ánægju af lesti og angur
af dyggð, sýnir að hann er viðvaningur í
hvorutveggju.
I>að sem menn hrestur á f viti, bæta þeir
optast upp í bræði.
\ Vjer missum af fleiri vinum fyrir það,
sem vjer biðjum þá uin, heldur en fyrir
hitt, sem vjcr neitum þeim um.
Ekkert forðar ungum manni eins frá allri
auðvirðilcgri eptirsókn, cins og uingcngni
dygðugra kvenna.
Hversu viss sein þú þykist vcra um hlut-
inn, þá talaðu samt fyrir honum hógvær-
lega, og segðu aldrei álit þitt mjög spek-
ingslega.
það cr betra að vera ófæddur, en ófrædd-
ur, því að vanþekking er undirrót ógæfu.
Sá sein getur sigrað sjálfan sig, þarf ekki
að knjekrjúpa öðrum.
Sá sem vill eignast marga vini, gctur,
cf til vill, fyrir hitt fjandmanna bæli.
Staðfesta er systir þolimnæðinnar, dóttir
stöðuglyndisins, vinur friðarins og band vin-
áttunnar.
Af því sem menn tala, getum vjer dæmt
um þögn þeirra.
Sá sem er það sem hann sýnist, efnir
það sem hann lofar.
Sá sem í æskunni stjórnar lífi sínu skyn-
sainlega, skal í ellinni snciða hjá hrösun.
\ Ef augað kýs, er ánægjan stutt; ef vilj-
inn ræður, er endinn skortur; ef skyn-
semin má ráða, er ávöxturinn friður.
Vertu ekki ör á vinar nafninu, svo að
þú vanhelgir ekki vináttuna.
Vanhclga ekki varir þínar með svardög-
um, og hafðu ekki í frammi ótjcrlegt gaman.
Sá sem geymir vandlega varir sínar fyr-
ir hinu fyrsta ósæmilega orði, honum verð-
ur aldrei liætt við guðlasti.
Sá sem sleppir taum við eina óhreina
hugrenning, á það í hættu að enda æfi
sína í þrældóini holdlegra girnda.
Sá sem á engan vin til að hugga sig í
neyðinni, er eins og maður út á eyðimörku,
sem sjerhvcrt óarga dýr getur grandað.
Æskan er gullöld æfinnar; og sjcrhvert
augnablik, sein vcl er brúkað, er eins og
gott fræ, sein gróðursett cr á heillastundu.
Lýgin kemur sjer því betur fram sem
hún cr líkari sannlcikanum.
Ilversu gildar sem ástæður þínar eru, þá
er það ósvinna að hælast um yfir mót-
mælanda.
Sá sem hælist um sigur yfir konu, mundi
líka gjöra það yfir karlmanni, ef hann
þyrði, og sýnir með því að hann er bæði
illmenni og ragur.
Ilygginn maður lætur ineð hógværð í ljósi
álit sitt, enda þó að hann sje viss um, að
hann hafi rjett fyrir sjer.
Ef þti elskar boðorð trúarinnar, þá muntu
ekki gjöra lítið úr leyndardómuin hcnnar.
Tíminn veikir það sem er ósatt, en styrk-
ir það sem er satt.
Unglingurinn á skammt farið til glötunar,
þegar liann gctur sagt án blygðunar: jeg
hirði ekki um, hvað aðrir hugsa um mig!
Börn nieina minna, en þau segja í bræði;
ganilir menn meira.
Sannarlegt frelsi á engan óvin cins liættu-
legan og sjálfræðið.
þcir sem giptast þar sem þeir ekki clska,
eru vísir til að elska þar sem þeir ekki
giptast.
Sá sem er bráður til að lofa, bregst opt
í að efna.
Skaplöstur livcrs manns er lykillinn að
lundcrni hans.
Slenn þekkjast betur þær stundirnar sem
þeir ekki vara sig, lieldur en af helztu at-
höfnum þeirra: liið fyrra er náttúrufar, hið
síðara íþrótt.
Ef þú vilt láta hafa þig til alvarlegra
starfa, þá tjáðu þig eklci flysjungslega.
Ofundaðu ekki þá sem hafa, og fyrirlíttu
eigi þá, sein ckki hafa.
þekking cr fjársjóður sálarinnar, greind
lykillinn að honum.
Mannkynssagan bætir oss nokkuð upp
hvað lífið er stutt.
Ekkert bætir eins lund mannsins, og að
uinbcra rangindi með þolinmæði.
Gjörðu þann aldrei að vin þínum, sem
þú hefur misboðið eður auðmýkt.
Tíniinn er bezti vinur sannleikans; cn
villa vesti óvinur.
Búðu þig sóinasamlega, en ekki auðvirði-