L. S JN isi iu lioc uostro opusculo plures atque graviores dcfec- tus lectorem essent offeusuri, quain qui huniauo cuicunquc operi plerumque necessario acciduut, excusatioui supersede- remus, tuti iutra commune humanæ uatursc propugnaculum, ínentalium virium iufirmitatem, & hebetudinem iugenii lu- heuter confitentes, imo, ut fieri solet, hoc gloriæ ducentes, quod hujus hehetudinis quidem non, propter nimiam stoli- ditatem aut vanitatem, iguari, ausi fuerimus ardua aggredi et iu diíficillima materie nostrarum facultatum excercere te- nuitatem. Verum cum longe alia ratione comparata res sit, nostrumque opusculuin solito gravioribus defectibus prema- tur, haud ineptum ducimus paucis monere, id quod taraeu doctorum non fugiet sagacitatem, qui defectus ab ipsa rei dilficuitate sint profecti, qui uostræ magis simplicitati & ig- uorantiæ siut ascribendi. Ingressi sumus quandam scientiæ regionem hirsutam, sylvestrem, opacam, arduam, palustrem, omni discriminuin Sc obstacuiorum genere persitam, nullis l'ere signatam vesti- giis prætereuntium; ínaguum enim lumeu Monboddonis aliam monstravit viam, quam illam, quam nos quæsivimus, nec ad celsarn Herderi metam unquam speravimus ascendere. llcr- derus gravissimus fuit iu monstranda serinonis humana ori- gine & intra propositæ quæstionis limites coercitus — præ- niium enim reportavit Academiæ beroliuensis — præter hanc jpsam rein vix quidquain molitus est, k quanquam, ut verurií philosophum decet, quicquid suinmum est et nobiUssimum in natura hominis acerrimo oculo pcrlustretur, tamen eo tendit tota disquisitio, ut sermouis monstret humanam ori- giiiem, ut hujus suinmæ artis invenUonem liominuin ingenio vindicet atque studio. Monboddoui autem hoc pcculiarc est, quod, ut ita dicam, totum hominem, quatenus homo, i. e. plusquam aniinal est, a se ipso S: per se ipsuin formatum existimat, oinnino tamen ab impietatis tutus cririiine; quau- quam enim ipsum hominem haud sermouem tantuin inve- nisse asserit, veruin etiam multo labore et studio & exercitio ideas & notiones primum concepisse, imo seipsum artem co- gitandi docuisse, tameu, ut par est, facultatein hujiis summæ artis, quæ ceterarum omniurn artium matrix est, repetit ab auctore totius existentiæ; lioc autem est in Monboddonis philosophia insvetum, quod hoc ipsuin, quod ut facultatem modo considerare soleinus, ille ut htiiuanæ artis o|ius consi- derat, sed tameu vir, ut pauci, academicæ & peripathnticæ doctrinæ peritus , in difiniendo est sagacissimus, in distin- guendo’maxime acutus, iu cxplanando perspicuus, iu illu- (1)

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Blaðsíða 41
(52) Blaðsíða 42
(53) Saurblað
(54) Saurblað
(55) Band
(56) Band
(57) Kjölur
(58) Framsnið
(59) Kvarði
(60) Litaspjald