12 Græcis debetur lionos lingvæ propter souura, liarmoniam, elegautiam .jucuudissimæ, propter varietateiu copiosissimæ, ob flexioues perfectissimæ & aptissimæ ad oraues uotioues éxprimeudas, ita etiam confiteudum est, Græcos omuia vo- cis elementa, quæ necessaria siinul sunt &c pulchre sonan- tia, maxime convenieutibus siguis expressisse; & hoc qui- dem iu literali lingva præstiteruut. Sed literalein hanc lingvam, qvam vocalibus & consouis exprimimus, alia co- mitatur lingva non literalis, uec ullo literali siguo satis apte exprimenda, quæ spiritualis lingva omuiuo dici mere- tur; qvocirca & llousseau accentum lingvæ animam sive juentem mmcupavit, ut nobis videtur, sat naturaliter, nec omiiino figurate illius essentiam describeus. Xgitnr lioc, qvod, præter literarum discrepautiam, gentem a gente di- stingvit iuter ioqvendum, qvod hominem ab homine, qvod nobilem ab ignobiii, quod affectuum & sensatiouum varie- tatem in eodem homiue multis modis manifestat, hoc, in- qvam, omue acceutui est tribuenduin. Hoc, qvod in Italo- rum liugva adeo cst sonorum, qvod iu Galloruin adeo poli- tum — ut ita dicam — læve, qvod iu Britannorum adeo abruptum & forte, qvod in aliis qvibusdam lingvis exile adeo íc qvaudoque somuolentum. hoc dico accentus cst. Audientes Gallos & Brittauuos & Celtas simul colloqueutes sermoiiis diversitatem statiin animadvertimus, qvamvis lioruin omuiura idiomatum simus ignari, & hoc modo propter acceu- tuin fit; & tamen, servato quidem natiouis sive gentis ac- centu, Gallus discrepat a Gallo & Britaunus a Britanuo, ne- que hæc vocis &: orgauorum sola diversitas est, sed est di- versitas iu tono vocem coinitaute pro liomiuum cliaractcre, natura, iugcnio, educatione variaus. Hominem deuique a se ipso discreparc lioc respectu auimadvertimus pro affec- tuum & sensationum continua mutatione, & tameu servat suæ gentis & sui characteris constautein accentum. Adeo jiationalis, individualis, sive characteristicus mutabilis ac- ccntus est. Itaque hic detegimus qvendam veluti serinonis oceauum, nulla iigura deliucaudum, nec ullo fiuito signornm uuniero exprimeudum. Quid igitur est accentus? Accentus, dico, est illa vix defmite describenda & innumeris modis varia vocis modula- tio, quœ ornnem lingvam, omnem sermonem comitatur, quo- que id plerumque exprimimus, quod lingva literali aut oninino asseqvi non possurnus, aut aptius sic exprimere speramus. Ilæc sane accentus descriptio cum ipsius nomine qvadrat; accentus euini est id, qvod sermoni velut accinitur. Hujus autem species quædam est accentus stricte sic dictus, queni & tonum vocaiit; hunc accentum nudum voca- rc mihi plaeeret, quia hic modo sese exserit in syllabis attollendis vel gravius pronuntiandis, & hæc sane est illa acceutus species quem Græci tribus signis distiuxerunt; verum de hoc acccntu postea amplius suo loco dicetur. Sed in illo, quem prius descripsimus, accentu videntur contineri oranis sermonis perfectiouis seniina; hic est velut illud fer- jnentum, quod rudem &c incultam liugvam suaveni & gratam reddit & humanam incouditaiu vocem quasi in divinam con-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Blaðsíða 41
(52) Blaðsíða 42
(53) Saurblað
(54) Saurblað
(55) Band
(56) Band
(57) Kjölur
(58) Framsnið
(59) Kvarði
(60) Litaspjald