21 tala við, eða ef maðuririn hafði erindi, {)ví j)á var Ólafur hinn þægilegasti maður. 5að var eitt sinní Reykjavík, aðmikill fjöldi horfði áhann, er hann var að smíða skip, og var að ganga krjngum hann og skoða; {)á leit hann snögg- lega upp, allt í einu, méð hamar sinn eður exi í hendinni og sagði: Bjeg verð að biðja fólkið að vara sig, því jeg er skeifhöggur maður*. Brá þá öllum svo við, að {>eir stukku hurt og þutu sinn í hverja áttina. Árið sem steinkirkjan í Reykjavik varð full- gjör, var Ólafur Pjetursson ráðsmaður á útbúi, er Ólafur stiptamtmaður átti, að Helliskoti í Mos- fellssveit. 5ann dag er vígja átti kirkjuna var hæst vetrar, norðanveður og frost mikið. Ólaf fýsti að vera þar við, fór hann þvi í beztu föt sín um morguninn og lagði á stað; en sem hann kom ofan að EUiðaám, þá voru þær hvergi lagðar, heldur ólguðu og stóðu fullar af krapi. Hann vildi eigi verða af kirkjugöngunni fyrir þetta, nje heldur væta klæði sín, eða spilla þeim, fór hann því úr hverri spjör, batt fötin upp á hérðar sjer og óð síðan báðar árnar updir hendur, kom svo þur og heitur ofan íReykjavík. Fór enginn yfir árnar þann dag, nema hann einn. Olafur var eitt sinn, sem optar, að smíða hjá embættismanni nokkrum, er kallaður var merkur maður; var þá tilrætt, við einhveni sem kominn var, um fiskiveiðar og ineðal annarsþað,

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Saurblað
(30) Saurblað
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Kvarði
(36) Litaspjald