2 pat herraj fegir hann, Viltu géfa mér pá, fegir kóngr? pac vil ek ok ei fegir Audun. Hvat viltu pá afgéra, fegir kongr? Audun ívarar: pat fem ek h$fi ádr ætlat, fara fudr til Danmerkr, ok géfa Sveini kóngi. Har- aldr kongr mæld: hverc er heldr at pú erc madr ófródr, fvo at pú hefir ei heyrt gétit ófridar pefs íem hér er milli landa, edr ætl- ar pú giptu pína fvo mikla, at pú munir ná at færa Sveini kóngi gérfemi, par fem adrir komafl ei klaklauft pó naudíín beri til. Audun fvarar: herra! pat er nú á ydru valdi, enn eingu muti ek játa ödru enri ek hefi fagt, ok ádr ætlat. Pá mælti kóngr: hvi mun ei pat rád at pú farir fem pér líkar; enn pat vil ek til íkilia, at tu komir til mín pá cr pú fer aptr, ok feig mér hverfu Sveinn kóngr launar pér dýrit, kann vera at pú fért giæfumadr. Pví vil ek heita fegir Audun. Cap. II. Fór hann pegar ok féck fér far fudr til Danmerkr. Enn er harin kom par pá var uppi hver peníngr fiár íá er hann átti, vard hann pá at bidia matar bædi fyrir íik ok dýrit. Kom hann pá til ármanns Sveins kóngs pefs er Aki héc. Audun bad hann fá fér viftir, ívo hann mætti fæda fik ok dýrit pat hann ætladi ac gefa Sveini kóngi. Aki fvardr: felia mun ek pér viílir ef pú vilt. Ek hefi nú ecki til fyrir at gefa fegir Audun, enn ek vildi pó giarnan koma pví til leidar at færa kóngi dýric. A pat máttu líta fegir Aki at pú hefir pefs ei ef pat fveltr til bana fyrir pér. Auduni pótti koftr púngr, enfl fá pó ei annat fyrir liggia líka- ra, par fem pá var komit, urdu peir pá á pat fáttir at hann feldi Aka hálft dýrit, med pví íkilyrdi at peir íkyldu pá pegar bádir fara á kóngs fund, ok fkyldi Jjvcrutveggia viftir virda, fcm Aki feck honum ok dýrit, enn Aki bæta Auduni fvo mikit fem verdc er> turj cum omnibus tuisbonis id redemeris. Id nolo, domine, ille dixit. Tum Rex: visne ergo eum'mihi donare. Nec id vo- lo, inquit Audunus. Rex ergo: quid vero indefacies? Id ícilicec, quod dudum con- ftitui; nimirum meridiem veríhs ad Dani- am tendam , Regi Suenoni eum daturus. Regerit Haraldus: Tune rerum adeo igna- rus es, ut nil audiveris de fimultate hasce terras intercedente? Aut tantumne. bonæ tuæ fortunæ confidis, ut fperes te cimelion tuum Regi Suenoni traditurum, dum aliis, licet in negotiis longe gravioribus, non im- pune cesfíc id ir.er tentare? Refpondit Au- dunus: hoc in tua poteftate efto doinine; fed ego fententiam non muto, nec aliud, quam quod dudum cepi, confilium capio. DeinRex: curni ergo júxta tuam fiet vo- luntatem? verum unam addo conditionem: ut, cum revertaris, ad me venias, mihique narres, quali præmio ob hoc animalis do- num Rex Sueno te rémuneratus fuerit; nam fortasfis faventem in hac re forrunam habebis. Id íe facturum Audunus promifit. Cap. II. Mox ergo iter aggresfus, commodam ad Daniam proficifcendi occafionem nactus eft. Huc ubi venit, confumtum erat, quic- quid pecuniarum habebat, ideoque ad ne- cesfitatem adductus eft, fibi fuoque animali victum mendicandi. Adiit unum ex præ- fectis annonæ Regis Suenonis, cui nomen Akeerat, et ab eo alimentum fibi er ani- mali, quod Regi donare cogitabat, expe- tiit. Refpondit Akius: alimenta, fi vis, tibivendam; tum Audunus: at nil, inqiut, habeo quod dare queam, fed idem ramen opportunitati animal Regi offerendi invitus renuntio. Regerit Akius, at id velim at- tendas, quod, fi animal fame perierit, ope»- ram tu plane perdas. Auduno dura vide- batur ea conditio, nec tamen quid aliud ageret reperiebat. Convenit ergo inter eos, ut dimidium animal Akio venderet, ea lege, ut uterque Regem adirent, ut, quod Akius illi et animali impendisfet, æfti- <■ ma-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða [1]
(8) Blaðsíða [2]
(9) Blaðsíða [3]
(10) Blaðsíða [4]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Saurblað
(22) Saurblað
(23) Band
(24) Band
(25) Kjölur
(26) Framsnið
(27) Kvarði
(28) Litaspjald