12 Er nvi fva fkipat um dnginn fem kóngr kemr at íiáft um at vana. Vigfus ítendr á ímíd finni, enn audt er annan veg til móts. Kóng undrar þetta ok þegir, því íkipan er voltin fem hann hugdi til. Vigfus talar þá: gud visfi gör ep þér kóngr hvat rétt er ok fatt, þvíþér urdut fviknir med falfí at dæma rángan dóm á íaklaufan, því tók íllr madr ránglæti fitt, má mér því Sveinn kóngr hugkvæmr vera, ok manot þér kóng- arnir vera því úlikari, fem meir er at reynt, ok fva lýkr rædo þeirra, því kóngr gengr frá, af því hann fér fik affara ordinn. Ok litlo fídar talar hann til Vigfúfs, okfnýr til blído , ok íegizt bæta íkyldo ádrþeir fkilia, hvat honum hefir yfirféft af rógi ok mein- færi vondra manna, ok bidr kóngr? Vigfús nú, at hann taki nidr til grundvallar alltþau verk erhinnEníki meiftari hafdi gört, ok láci allt finídit verda med eino formi. Vig* fús görir nú fva, ok verdr höllin alfinídot ádr íkip gánga brott af Englandi um fum- arit. Kóngr görir þá veitílu ftóra fem hann drekkr Vigfúfi fakir hallarinnar. Lofa Eng- lismenn miök fmídit fem verdugt var. At þeirri veizlo lidinpi géfr kongr Vigfúfi 11 ílffp hladin vænum kofti, ok þar ined géfr hann honum blídt ordlof. Byriar riú Vig- fús ferd fína til Noregs, hefir hann knörinn Sveinsnaut ok þardl annat íkip jafnmikit er hann keypti í Englandi. þetta hledr hann hvert tveggia med ávinníng fiár þefs er Dana kóngr gafhonum., þesfí IV íkip býr hann forkunnarliga med hagleikfínum, féck þar til gylta vedurvita ok ftöfut fegl med ymfum litum. morti fubtraxisfet, et qui meruisfet, poenas dedisfe. Peractis íecum piis ad Deuin gra- tibus, operariis fua penfa attribuic, et ad fuam officinam revehitur. Sic res conftitu- tæ erant, cum die labente Rex, ut folebat, veniret ad opus infpiciendum. Vigfufus fuo operi adftat, fed murus oppofitus opifice deftitutus erat. Rex miratur fed tacet, nam mandatum ejus alio, quam vole- bat, converfum erat. Tum Vigfufus ita orfus eft: Novit udque Deus te melius Rex quid rectum verumque fit; nam fal- fis dolofisque reladonibus inductus fuifti ad virum innocentem injuftedamnandum; ideo maleficus propriam luit impietatem. Ve- rum tanto mihi carior Regis Suenonis me- moria, tantoque luculentior eft ejus præ aliis Regibus præftantia, quo magis id ipfefum expertus. Sic finitumeft eorumcolloquium, nam abiit Rex, cum fe non recte egisfe vi- deret. Verurn brevi poft ad Vigfufum pla- cido alloquio fe converdt, promittens fe, antequam ille proficifceretur, reftauratu- rum, quicquid injuriæ malorum hominum calumnia et perjurio inductus ipfi intulisfet. Rogat jam Yigfufum, ut funditus diruat, quæ faber Anglicus exftruxerat, omneque ædificium ad unam formam revocet. Sic fecit Vigfufus, finitaque erat aulæ ftructura, antequam fequente æftate Angliam linque- ret. Tum Rex magnum convivium in Vig- fufi honorem ob aulæ exftructionem cele- brat, in quo Angli viri opus juftis laudibus celebrant. Finitis epulis Rex ipfi duas na- ves, mercibus bene inftructas, donat, et blanda ipfum valedictione dimittit. Jam Vigfufus iterfuum adNorvegiam præparat. Habebat phafelum ”donum Svenonis” dic- tum, aliumque æque magnum, quem in Anglia emerat. Utrumque onerat lucro mercibus accepto, quas Rex Danus ipfi de- derat. Omnes IV naves pro fua follertia concinne adornat, fic ut apluftribus aureis velisquctrabcadsetverficoloribus totæíþlen- derent. Cap.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða [1]
(8) Blaðsíða [2]
(9) Blaðsíða [3]
(10) Blaðsíða [4]
(11) Blaðsíða [5]
(12) Blaðsíða [6]
(13) Blaðsíða 1
(14) Blaðsíða 2
(15) Blaðsíða 3
(16) Blaðsíða 4
(17) Blaðsíða 5
(18) Blaðsíða 6
(19) Blaðsíða 7
(20) Blaðsíða 8
(21) Blaðsíða 9
(22) Blaðsíða 10
(23) Blaðsíða 11
(24) Blaðsíða 12
(25) Blaðsíða 13
(26) Blaðsíða 14
(27) Blaðsíða 15
(28) Blaðsíða 16
(29) Saurblað
(30) Saurblað
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Kvarði
(36) Litaspjald