Ver lýsum því að listamann lýðir meiga’ hann kalla, því íjn'óttir hann allar kann sem íta prýða snjalla; hann sendir kúlur um klæðis skeið svo kappa furðar alla, og strýtum ber svo bráðan deyð í bragði’ að níu falla. En luinbur spila’ ei’ litum neinn svo lista vel í heimi, hann gjörir krukkur ætíð einn þótt aungvan til þess dreymi — Hann reyndum bræðra bestan ve'r ef bit var einhvörjum feingin; För nú hals eigi’ heptið þe'r! hér er drepsótt eingin. {>á skulu vinir skiljast að skilnaðarstund er bitur, en huggar oss þig hryggi’ ei’ það heim að með þe'r flytur hugi góða’ og hjörtu vor horskrar móður niðja; Gæfan öll fn'u greiði spor þess gjörum allir biðja!

(1) Blaðsíða [1]
(2) Blaðsíða [2]
(3) Kvarði
(4) Litaspjald