loading/hleð
(18) Blaðsíða 8 (18) Blaðsíða 8
eru peir í mínum húsum herra. pá mælti konungr: nú fer pér ílla, pví eingi gruna- dipikádr, enn nú giörir pú pik berann í svikum vid oss. pá stódKarl upp ok mæl- ti: lierra hér er sá madr er ydar ord munu tilkoma, tala pú petta mál vid mik, enn lát bónda hlutlausann af pessu mali. kon- ungr mælti: er Karl par vinr vor, allra manna vinsælastr, ok skal petta vera sem púbidr, enn pótt pik hafi petta hent pá mun ek pér uppgéfa pessa sök, enn segia verdr pú mér, hverir vid fénu hafa tekit, Karl svarar: herra! svá má eigi vera, ef pat eru lítils-háttar menn, pá vardar ydr pat aungu, enn ef mikils háttar menn hafa tekit féit, pá vil ek med áungu móti vera valdandi svá margs rnanns dauda sem par af mun giörast, vil ek helldr deyia-einn ok hætta hversu fer, pví iniklu fleiri munu peir vera enn pér inun í hugkoma, ok ver- di fyrir pess aldregi af mérvísir. Konungr mælti: ek hygg at pú hliótir at segia ok med mörgum harmkvælum. Sídan tóku menn Karl hönduin ok fiötrudu hann ok var hann feinginn til géymslu IlIIuin mön- num, ok fóru peir med hann í lopt eitt. hann mælti pá: dáligr er ydvar hagr erpér sitid hér yfir mér fiötrudum ok em ek dau- da-madr, enn adrir menn sitia í skytníngum. farit nú okyitid ef nockut fé er í siódi mí- num. Peirmæltu: pú ert afburdardreingr, ok allmikill skadi er at um slíkamenn, sídan keyptu peir munngát ok drucku pat. Þá mælti Karl: ek vil nú drecka med vdr svei- nar. peir giöra svá, hann mælti: ecki er petta gódr dryckr, takidenn fé úrsiódnum, ok ef nockut er til, pá kaupit ydr iniöd. peir giöra núsva, hann drack mcd peim ok mælti: siá dryekr er nockuru betri enn hinh fyrri, ok farid nú til ok steypid siód- num, ok ef nockurir peníngar eru epdr, pá kaupit ydr vín. Peir svara: of skadi er at, ef slíkirmenn deyia er ecki spara, sí- dan kvomu peir inn med vín ok drucku al- lir saman, par til er vardmenn sofnudu. Hann sást um í loptinu ok sér hvar ein öx liggr ok horfir upp á egginn, Karl veltirsér pángat tilokgat skoritaf sérstreinginnpann cr fane illi, aie, domi meæ funt, domine.” Sub- jicit Rex: ’Vnale agis; ante nemo tales de tc fovebat fufpiciones; nunc verofraudum in nos manifefto reus es.” Surgit Carolus dicitque: ”hicadeft, domine, quem veftra attingit oratio; ad me verba tua converte, nec in civem, hujus rei infontemi culpam devolve.” Tum Rex: ”eft, inquit, Carolus nobis amicus ideinque vulgo in paucis ca- rus, fiet uti cupis; verum quamvis hoc tibi humanitus accidit, omnem culpam cibi con- donabo,fi mihi indicaveris, q“uinam dona exceperint.” Carolus vero, ”minimc, ait, id faciam; nam fi ignobiles funt viri, tua id parum refert; fi vero íbrtis íunt eveccioris, ego nulla ratione tot viris mortem impor- tabo inde fecuturam; moriar potius folus, et quid eventurum fic experiar, nam multo plures funt quam fufpicaris, fed hac ipfa de caufa eos neutiquam indicabo.’’ Cogeris vero,ait Rex, non fine magno, puto, tuo dolore id indicare.” Dein comprehenfus eft Carolus, et compedibus conftrictus, vi- risque quatuor ad cuftodiendum traditus, atque in aliquod tabulatumdeductus, Tum ille: ”mifera eft, inquit, veftra cönditio, qui mihi, viro morti deftinato, coinpedibusque ligato, adfideatis, duin alii in diverforiis hæ- reut; ite jam et videte, num meo loculo ali- quid infic pecuniæ.” Dixerunt illi: ”fortis- fimus vir es, dolendumque, te talem talia fata fubire;” dein optimæ notæ cerevifíam calidam emerunt ac biberunt. Ait Caro- lus: ”jam vobiscum fodales potabo.” Inter hæc monuit ille, non bonuin hunc efie po- tum, rogavitque, ut íumtté ex loculo nuin- mis, fiqui ibi efíent, medum mercarentur. llli íibi non defuerunt, bibicque cum illis Carolus et dixit: ”hic potus priore aliquan- to melior, verum ite jain loculumque ex- cutite, etfiquid pecuniarum adhuc fuper- eft, vinuin vobis emite.” Tum illi, dolo- rem fuum ei teftificantes, quod talis tamque liberalis vir ad mortis periculum deductus * eflet, vinum intulerunt, tumque potuiadeo large indulferunt, ut cuft.odes obdormiíce- rent. Per tabulatum circuinfpiciens jacere vidit fecuriin acie furfum converfa. Eo fe vol-


Continentur res gestæ Caroli vesæll dicti

Res gestæ Caroli Vesæll dicti, cum historia Regis Magni Boni cohærentes
Ár
1815
Tungumál
Latína
Blaðsíður
26


Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þessa bók, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þessa bók: Continentur res gestæ Caroli vesæll dicti
http://baekur.is/bok/6da8ba6e-1bad-4d60-b54f-aead1a5feadb

Tengja á þessa síðu: (18) Blaðsíða 8
http://baekur.is/bok/6da8ba6e-1bad-4d60-b54f-aead1a5feadb/0/18

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Bækur.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.