loading/hleð
(4) Blaðsíða 4 (4) Blaðsíða 4
Maðurinn sjálfur og samband hans við Guð r r r Avarp forseta Islands Olafs Ragnars Grímssonar Kirkja er griðastaður trúar og tilbeiðslu. Kirkja er heimili safnaðar og samfélags. Kirkja er án- ingarstaður í ævi og örlögum einstaklinga og fjölskyldna. Þar gefst okkur huggun og gleði, fögnuð- ur og endurnæring andans. Kirkja er musteri í borg og byggð, tákn um metn- að fólksins og hagleik meistara handverks og smíða. Kirkja er merkisberi í þroskasögu þjóðar ogtrúarlífs, staðfesting á þáttaskilum, nýjum tímum sem búa fagnaðarerindið sígilda þeim klæðum sem best hæfa kröfum og takti hverrar tíðar. Fríkirkjan í Reykjavík hefur svo sannarlega samein- að alla þessa eiginleika. Hér hafa þúsundir Reykvíkinga komið saman í bæn og þakkargjörð, leitað huggunar og líknar í sorg og efa, fagnað skírn og fermingu, játast guði og frels- aranum á þann hátt sem best hæfir trúarþörf hvers og eins. Hér eignuðust íslendingar lifandi minnisvarða um þá framsækni sem einkenndi bjartsýna þjóð í árdaga aldarinnar: kirkju sem snemma varð hugljúft kenni- leiti ungrar höfuðborgar;turninn og spegilmynd hans íTjörninni:tákn um samspil fegurðar og framfaravilja, kennimark þeirrar kynslóðar sem færði íslandi full- veldi og sjálfstæðan sess í samfélagi þjóðanna. Fríkirkjan í Reykjavík hefur verið samferða öldinni og varðveitir í sögu sinni enduróm og minningu þeir- ra viðburða, umróts og hugsunar sem hægt og bít- andi gerðu (slendingum kleift að vera á eigin forsend- um þjóð meðal þjóða. Trúin var um aldir í föstum skorðum og sú breyt- ing mest frá kristnitöku sem valdið færði frá Róm til konungs og kansellís, kenninguna frá kaþólskum sið til lærdóma Marteins Lúthers. Á öldinni 18. og arftaka hennar var kyrrstaðan slík að predikun og messugjörð; já, einnig valdið sjálft hjá prestum, biskupum, stiftamtmönnum og konungi — allt var þetta nánast óbreytt kynslóð eftir kynslóð. Það var í þann kyrrðarheim sem Fríkirkjan hélt innreið sína, boðberi nýrra tíma, frjálsræðis og lýð- ræðis, frelsis og fagnaðarerindis, trúar og lífssýnar sem gerði manninn sjálfan og samband hans við guð að grundvelli kirkju og bænar, blessunar og fullvissu um eilíft líf og kærleika skaparans. I stað þeirra stofnana sem í krafti embætta og rík- is höfðu æðsta vald á vettvangi trúar kom söfnuður fólksins sjálfs sem með eigin presti fann vegi trúar og vissu sem hæfðu best niði nýrra tíma. Fríkirkjan var með í sveit þeirra brautryðjenda sem sköpuðu hið nýja ísland.færðu þjóðinni skilning, metnað og getu sem dugðu henni vel til sjálfsstjórn- ar og fullveldis — kirkja sem umbreytti samfélagi og trúarlífi á þann veg að opna hugann um leið og hið besta úr arfi aldanna var varðveitt og blessað. Á þessum hátíðardegi þakkar þjóðin og virðir merka sögu og minnist frumherjanna og alls þess góða fólks sem þjónað hefur söfnuðinum með fórn- fýsi og góðum vilja. Við þökkum líka hvert og eitt fyrir þær stundir sem þessi kirkja hefur fært okkur, stundir gleði og sorgar, tilbeiðslu og trúar; þökkum þeim prestum sem hér hafa þjónað og fulltrúum safnaðar sem vald- ir voru til forystu. Hingað kom ég drengur að vestan til séra Þor- steins sem þjónað hafði á Þingeyri, prestsins sem afi minn og nafni aðstoðaði sem meðhjálpari alla hans tíð fyrir vestan, kom hingað líkt og margir Dýrfirð- ingar sem áfram litu á séra Þorstein sem prestinn sinn þótt kirkjan hér við Tjörnina væri orðin hans þjónustuhús. Og hér fermdist ég; sat í horninu í kórnum ásamt fermingarsystkinum mínum á ógleymanlegum degi. Hér var útför móður minnar og síðar föður, afa míns og ömmu; stundir á æviskeiði sem ávallt leita sterkt á hugann í hvert sinn sem ég geng hér inn kirkjugólf- ið. Þannig er með okkur öll sem hér erum saman komin. Hin fallega Fríkirkja í Reykjavík varðveitir í andblæ sínum, tign og trúarumgjörð þær minningar, sárar og kærar, sem við viljum bera í hjörtum okkar alla ævi. Kirkja sem er og verður hús tilbeiðslu og trúar, heimili safnaðar og fjölskyldna.griðastaður allra þeir- ra sem leita huggunar og gleði í fagnaðarerindinu um frelsarann Jesú Krist og í boðskapnum um guð föð- ur almáttugan skapara himins og jarðar. Fríkirkjan í Reykjavík er og verður íslendingum kærleiksstaður, táknkirkja um baráttu fátækrar þjóð- ar fyrir frelsi og framförum, áminning um óheftan anda og sjálfstæða hugsun. Ég færi ykkur öllum árnaðaróskir íslenskrar þjóð- ar og óska Fríkirkjunni allra heilla á öldinni sem senn heilsar. Megi hin góða kirkja áfram eiga farsæla sam- fylgd með trúarþörf og kristindómi íslendinga. Flutt á 100 ára afmæli Fríkirkjunnar í Reykjavík í hátíðarguðsþjónustu 2l.nóvember /999. Orð sr. Lárusar Halldórssonar í Fríkirkjunni í júlí árið 1899 „Þjóðfélagið og kristindómurinn eða ríkið og kirkjan, eru tvær hinar stærstu hugsjónir mann- kynsins: þær eiga að standa hvor við hliðina á annarri og styðja hvor aðra, og gjöra það best á þennan hátt, að hvor um sig fái að þróast sam- kvæmt réttum eðlislögum sínum. En sé farið að tengja þær saman, t.a.m. með því að gjöra kristna trú að skilyrði fyrir borgaralegum réttindum, þá liggja hinar skaðlegu afleiðingar af því í augum uppi og eru nógsamlega sannaðar af mannkyns- sögunni. Afleiðingarnar eru óhjákvæmilega hræs- ni og vanakristindómur fyrir þá, sem ekki eru vandir að trúnni, en missir þjóðlegra réttinda, of- sóknir og dauði fyrir þá, sem ekki vilja gjöra sann- færingarlausa játningu. Trúar- og samviskufrelsið er hin dýrmætasta eign hvers manns, gefin honum af Drottni sjálfum. En það hefur kostað mikið stríð og óteljandi manna blóð, að fá þetta frelsi viðurkennt af ríkis- valdinu. Fyrst börðust kristnir menn fyrir trúar- Séra Lárus Halldórsson á yngri árum. frelsi sínu og létu líf og eignir fyrir sannfæring sína: en svo komu þeir tímar að þeir vildu svipta aðra menn þessu sama frelsi; kirkjan varð ofsækjandi vald, hið mesta, sem fram hefur komið í heimin- um.“ Sr. Lárus Halldórsson, Athugasemd við grein síra Matthíasar Jochumssonar um fríkirkju. „En aldrei má gleyma því, að það er ekki nóg að kynslóðin læri að þekkja háar og helgar hugsjón- ir. Aðalatriðið er, að menn læri að framkvæma hugsjónirnar.... Sé svo, að hugsjónirnar séu fram- kvæmanlegar nú þegar, þá er allt skraf um að „vinna í haginn fyrir þær“ ekki annað en vafning- ur og flækjur, til að hepta framkvæmdina. Það er illt að kynslóðin sé sannfæringarlaus, hugsjónarlaus; en langtum verra og háskalegra er þó að hafa hugsjónir, en vilja ekki framkvæma þær, búa yfir sannfæringu, en þora ekki að standa við hana og vilja ekkert á sig leggja fyrir hana.“ 4 Fríkirkjan í Reykjavík


Fríkirkjan í Reykjavík

Ár
2004
Tungumál
Íslenska
Blaðsíður
32


Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þessa bók, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þessa bók: Fríkirkjan í Reykjavík
http://baekur.is/bok/f4b3a6a4-737c-4f5c-8fd7-3a4f60be73d8

Tengja á þessa síðu: (4) Blaðsíða 4
http://baekur.is/bok/f4b3a6a4-737c-4f5c-8fd7-3a4f60be73d8/0/4

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Bækur.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.