11 hvern mann, liversu opt breytist liann ekki vi& of- drykkjuæbib í villudýrsins ham? Hann gengur á- fram í villu, og heíir vart lengur ráb orba sinna ctjur gjörha; sviptur undan yfirráium skynseminn- ar, vill hann þó svo sem vita allt og dæma um allt, setur sig upp yfir abra, og hirbir ekki eí)a veit, hvernig hneyxlanin streymir fram af hans vitstola tungu, í hinum vægbarlausu dómum, í formæling- unum, sem vitna um, ab hann hefir gleymt bæfei Gubi og sjálfum ser. En hvab llýtur þá af öllu þessu fyrir manninn sjálfan? Ekkert vissar, en fyrirlitning annara, sem gjörir mjög mikib ab því, ab svipta hann velvegnun þessa lífs. því hver get- ur þó annab, en séb í því hina mestu svívirbingu mannlegs félags, hvort heldnr hann hyggur til hinna einstöku, sem fram ganga þannig, ebur hinna mörgu, sem dag frá degi flykkjast saman, án þess nokkub annab sameini þá, en hib sama gálausa æbi? þar heyrast hin ógublegu hneyxlandi orb, sem jafnvel ekki hlífa því hinu helgasta. því hvab er tíöara, en ab jafnvel Gubs orb verbur vanlielgab af þeim saurugu vörum? En auk þessa eru þar „deilur og öll ill vibskipti“; því ofdrykkjan á opt mikinn þátt í því, ab ræna fribarins dýrmætu eign. Já, sjáum vér ekki einatt, hvernig hún og ekkert annab hefir verib sá morÖengill, sem svipti fribnum og allri hans blessun af heimilunum, og sleit hin helg- ustu bönd? „Spakt og rósamlegt líferni", þaÖ er, í hverri stöbu sem er, mikiö ágæti lífsins, og hver

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Saurblað
(22) Saurblað
(23) Band
(24) Band
(25) Kjölur
(26) Framsnið
(27) Kvarði
(28) Litaspjald