12 sem vill varfeveita þab sér til hancla, hann gæti ah Guhi og sjálfum sér, og forhist þann löst, sem þannig hefir meb sér sitt hryggilega straff. Og til þess ab geyma friharins gjöf, eins og hverja ahra Gn&s gjöf, útheimtist þab, ai) ganga jafnan vakandi, eins og á degi. Geymir þú sjálfur hih góha, sem Guö til býr þér hér á jörSu, þá geymir hans hönd þab meb þér, og þah glatast ekld. þannig er ofdrykkjan sá löstur, sem meb ótal mörgum hætti fyrirgjörir mannsins tímanlegri vel- ferb. En látum oss þá ekki heldur svíkja oss sjálfa meÖ því, aö aÖskiija þaö þar frá, hvernig liinn sami löstur er einhver hinn hættulegasti fyrir ei- lífa sáluhjálp hvers eins. þaÖ er mikiö sagt, en þó víst ekki um of, aÖ má ske hefir enginn löstur, eins opt og eins óumflýjanlega og þessi, leitt fram ab afgrunni hinnar eilífu töpunar. þar sveimar hinn gálausi syndari, og eins og hans eigib líf, svo liangir og hans eilíf velferb á veikum þræbi. Vér erum allir á vegferb lífsins, eins og „vegfarandinn, sem ekki kann ab stýra sinni göngu“, og þao er ekki nema ein hönd, sem leibir og getur Ieitt oss áfram um vorn sáluhjálpar veg, en þab er Gubs föburhönd. En um hvern verbur þab þá sagt meb eins miklum sanni og um ofdrykkjumanninn, ab hann hrífi sig undan hennar hlessabri gæzlu! því hvab er í raun rjettri þess manns líf? Hann berst ósjálfrátt áfram meb tímans straumi, án þess ab skynsemin, sem Gub gaf til þess, ab hún lýsti fyrir

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Saurblað
(22) Saurblað
(23) Band
(24) Band
(25) Kjölur
(26) Framsnið
(27) Kvarði
(28) Litaspjald