2 stranJo copiosus, in refellendo cautionis, vigoris, dignitatís laude œque præstans, in nulla 11011 arte pliilosophica egre- gius; quara etiain adeo meritam commendationem a doctis- simo Herdero est cousecutus; nonuunquam tamen frangit sapientissimi viri fidem mira quædam credulitas & traditio- nes miraculosas amplectendi festinatio. Omnes autem, qui nohis saltem sint cogniti, id egerunt, ut lianc quæstionem, de sermouis origiue iu alterutram par- i tem traherent i. e. aut ut Deo aut ut homini hujus artis iu- ' ventionem totam trihuerent. IIoc certe valet de iis omui- hus, quorum opera huc pertinentia nohis videre contigit, ah ipso Platone usque ad Ilerderum; valet de De la Condemi- ne, Ilousseau, Monboddonc, Suszmilcbio. Maupertvinum au- tem opusculum modo i'ragmeutum quoddam est, sagacitate quidem plenura, sed doctissimus auctor hauc rem aggressus est uti prohlema quoddain geometricum, suæ artis morem Sc demonstrandi rationem servans. Hoc certe fragmeutum vix in alterutram partem trahitur. Respectu pietatis omuino, credo, perinde est, utrum Deurn docuisse, an hominem iuvenisse artem loquendi dici- miM. í’riorcm tamen sententiam Herderus ludibrio habet, imo negat impietate carere; adeo euiiu multifariam reperit imperfectionem in hujus artis eleinentis, ut Deo iudiguum judicet, ejusmodi artem formasse & docuisse. Quæ sane minus tuta est argumentatio. Forte doctissimus auctor etiam polypoda creare, vel ejusmodi aliud infiini ordinis animal, siquem alium adeo vilis creaturæ auctorem potuisset imagi- nari, Deo indiguum ceusuisset. Præterea quando dicimus Deum quoque loquendi artem creasse, hoc certe de illa ser- monis parte iutelligendum est, in qua omnia perfectionis se- mina continentur. Semper enim spectaudum, sermonis, uti cujuscuuque alius rei, quoddam esse ideale, quoddam etiarn materiale; tumquo id , quod ideale magis est, a Deo inagis immediate profectuin asseriinus, idvero, quod materiale, mediate tantum ad Deuni debere referri, cum hoc formatum sit per iutercedens arbitrium hominis. Libera itaque etiam erit illa sententia ab impietate, quæ Deunx tuetur humani sermonis auctorem. Nobis autcm in hoc sermonis negotio, illa adeo usitata distinctio inter divina & hiimana miuus apta videbatur. Nos notum illud Schilleri dictum: ”Du sollst liey mir iu mei- nem Himmel bleibeu,” non de poetis tautum intelligendum i ducimus, verum de homine iu universum, & hoc credimus homiuis suinmum & gravissimum privilegium. Primæ infan- tiæ omnis nati parcntes liaud tutores modo sunt, veruin etianx fautores, sustentatores. Et siquidem huinani generis origi- nem a summo numine repetimus, paternam curam numiuis infans inprimis hominum genus adjuvisse et fovisse, imperi- tum rexisse speciali quadara ratioue, eique pericula aver- runcasse, asserere haud dubitamus. Equidem hoc vix negant adversarii, sed negant: diviuum hoc auxili'um nisi per solita naturæ subsidia lioininibus impertiri, quæ quidein objectio, etiamsi vera esset, nec potcst rebus humanis adimere divini-

(1) Front Board
(2) Front Board
(3) Front Flyleaf
(4) Front Flyleaf
(5) Page [1]
(6) Page [2]
(7) Page [3]
(8) Page [4]
(9) Page [5]
(10) Page [6]
(11) Page 1
(12) Page 2
(13) Page 3
(14) Page 4
(15) Page 5
(16) Page 6
(17) Page 7
(18) Page 8
(19) Page 9
(20) Page 10
(21) Page 11
(22) Page 12
(23) Page 13
(24) Page 14
(25) Page 15
(26) Page 16
(27) Page 17
(28) Page 18
(29) Page 19
(30) Page 20
(31) Page 21
(32) Page 22
(33) Page 23
(34) Page 24
(35) Page 25
(36) Page 26
(37) Page 27
(38) Page 28
(39) Page 29
(40) Page 30
(41) Page 31
(42) Page 32
(43) Page 33
(44) Page 34
(45) Page 35
(46) Page 36
(47) Page 37
(48) Page 38
(49) Page 39
(50) Page 40
(51) Page 41
(52) Page 42
(53) Rear Flyleaf
(54) Rear Flyleaf
(55) Rear Board
(56) Rear Board
(57) Spine
(58) Fore Edge
(59) Scale
(60) Color Palette