26 necessarlo sequitur, experientia vulgaris (quæ per se etiam modo materia quædam prudentiæ est), potius ducunt, totain hominis subjectivitatem multiplicare aut etiam velut distan- tem ponere. Hæc quanquam uon gravis primo aspectu res tamen ser- monem multis modis affecit; hoc pacto enim in sermonem introducta est dignitatis consideratio, non circa personas tan- tum, verum & eirca quamlifcet notionem, quæ immensum quantum effecit ad purgaudum sermonem & polieudum. Jam coeperunt nonuullæ voces aliis existimari sublimiores, excelleutiores atque magis propriæ & decentes, & illæ qui- dem maxiine eligi & adhiberi iu couventu, & coram princi- pibus atque magnatibus & majoribus natu, hæ vero vitari. Dignitas vocis autem sono, rhythmo &c sensu meusurata est. Quando enim sermo aliquautuin jioliri coepit, mouosyllabicæ voccs & nimia consouautium collisione duræ aut uimia vo- calium fluiditate molles ex elegantiori sermone eliminari coeperant, atque similiter sono abruptæ et rhythmo nimium inæquales; prout affectus mitigari vel einolliri vel dissiniu- lari coeperuut, in sermone etiam quæcunque eorum umbra evitata est. Seusu autem digna æstiinata sunt quæcuuque intellectualem hominis vitam spectarunt; indigna autem, quæ seusualem aut aninialem vitam, & hæc sane tanto indigiiiora, quanto magis specialia ejusdem expresserunt. Et si coram pluribus serrno flebat, tum etiam illa indigna sunt habita, quæ præsentium aliquem essent læsura, imprimis si ille dig- nitate aut auctoritate multa esset præditus. Personarum qui- dem ab initio dignitas inaxiraum valuit, adeo, ut respiceres, quem alloquerere & qua de re, sed ut subiimiorum idearum sphæra cognosci magis atque illius objecta verbis exprimi coeperunt, sublimior quædarn dignitatis mensura in sermo- nem est inducta, & projiter hauc respectus dignitatis perso- narum quandoqne omnino sublatus. Hæc enim, quæ iu in- telligibilium mundo apparuere, adeo fuere sublimia, ut supra humanas oinnes rationes evecta viderentur. Sic ex. gr. quando veritatis, justitiæ, virtutis, sapientiæ verus sensus na- tus est, horumque plena cognitio: absurdum visuin est de his disserenti personarum respicere dignitatem; tum eniin celsiore quadam & augustiore diguitatis lege ducebatur; si- que aliquando occurrit, ut personæ diguitas non posset iu sermone cuin rei aut ideæ, quæ explicanda fuit, dignitate conciliari, personæ dignitas bmnino postliabita est, quique hoc non fecit, serviliter & indigne verba facere visus est. §• 25. Ceeterum persouarum respectu non hoc tautum consi- deratum est, quern alloquereris & qua de re, verum &: qui diceret spectatum, alia enim a principe exspectata oratio, quain servo aut puero aut quocunqne subdito. Ifanc rem uiterioris Asiæ gentes atque Japanenses adeo religiose ex- primunt, ut priuceps alio utatur primæ personæ pronomine ad suam subjeclivitatein expriinendam, si cum principe lo- quitur, alio, si ctuu honorato aliquo cive, alio si cuiu ad-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Blaðsíða 41
(52) Blaðsíða 42
(53) Saurblað
(54) Saurblað
(55) Band
(56) Band
(57) Kjölur
(58) Framsnið
(59) Kvarði
(60) Litaspjald