36 & solita sit junctio. Sic ex. gr. quædam liiigvæ afljectivmn plerumque præpouunt substautivoj aliis inversus jilacet ordo; quædaiu persoiiam juuguut verbo, ita ut persoua & verbum eadem voce euuucietur & tempus iudicaut syllabicis diil’e- reutiis, aliæ ipsum verbum iý persouam & tempus & mo- dum separatis vocibus exhibeut. Similis quoque est uomi- uum ratio, quædam euim ipsum nomen ejusque reiatioues ad alias uotioues uua eademque voce emmciaut, aliæ bas relatioues denotaut separatis vocibus. Et iu lioc quidern apparet structuræ diflereutia. Ceteruin quidam orationi ua- turalis ordo est, quidain autem artificialis, qui uaturæ non sequitur leges simplices. Hic autem est & vocatur ordo orationis naturalis, qui a subjecto iucipit, subjecto juugit prædicatum & postremum pouit objectum, ut iu hac fit pro- positione: "Alexaudcr ainavit Heleuam.” Si autem dicimus Helenam amavit Hlexander, aut Alexaruler Helenam amavit, aut amavit Iielenam Alexander, aut amavit Alexander Ilele- nam, aut Helenam Alexander amavit, quaniquam hoc latiuc æque facile dici potest, tum ordo certe uou est naturalis, sed artificialis, & cum propositionis membra in aliuin locuin transpouautur, hic vocatur ordo trauspositivus a gramma- ticis. Illæ autein liugvæ, quæ verbum & tempus &c perso- uam una voce juuctim euunciaut, hanc traiispositiouem & patiuutur & usurpant; sed hæ, quæ separatis vocibus nomi- ua & verba notiouesque illis relatas proferuut, uaturalem ordiuein inaxiine servaut & servare coguutur. Secuudum hauc qualitatem duæ appareut dislinctæ familiæ liugvarum, quartun uuarn transpositivam, alteram analogam nouiiulli vocaruut granunatici. Analoga auteni hæc familia vocatur, quod ordo orationis sequitur cogitatiouis analogiani. Om- uium, quas noviintis, liugvarum latina maxime transpositiva est, quanquam enim illæ geutes, quas romaua arma subege- runt, quæque romauis deiude literis sunt excultæ, romauain sæpe dictionem suis vcruaculis imitari studuere, & talimodo romani sermonis habitus iu germauicam liugvam inprimis at- que hispanicain introductus est; tamcu vix possuut istæ lin- gvæ trauspositivæ vocari, cum peregrinus hic usus uuuquam omnino possit cum origiuario liugvæ spiritu conciliari. Græca autem lingva transponeudi quoque magua gaudet fa- cultate, hac autem multo ítúuus usi suut præstantissimi auc- tores Græcorum, quam Romaui. Serioris ætatis Græci ad ro- manum magis usum deílexerunt. Gothicæ autem liugvæ omues analogœ sunt. Illæ vero lingvæ, quæ jam iu usu suut per totani Europam, inodo Russiam, orieutalem Germa- uiam, montes Caledoniæ, Hiberuiæ, Britauniæ & Pyrenæos excipias, gothicum habeut characterem; quamquam trans- ponendi usus Romauorum plus vel miuus in varias sit iu- veclus cum romanis literis tV artibus. Iu liodierua tameu lingva italica miuime fere apparet. Adeo vel hodie iu ipsa lingva servatur vestigium sedis imperii gothici. Sed inter omnes analogas liugvas britaunica, uti tcmporum, casuuní, modorum distiuctionibus maxiuie est destituta, ita & aua- logiam cogitatiouis iu oratioue optime scrvat.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Blaðsíða 41
(52) Blaðsíða 42
(53) Saurblað
(54) Saurblað
(55) Band
(56) Band
(57) Kjölur
(58) Framsnið
(59) Kvarði
(60) Litaspjald