Företal. Andamalet med den Sturlesonska Eddans behandling af det Forn- nordiska skaldespraket angifver den sjelf. Den ville nemligen bereda unga skalder en utvag att grundligt inhemta detta sprák med dess rika tijlgángar, dess figurliga, oftast ganska invecklade och dunkla framstáliningssatt, pá det de mátte kunna rátt första det samrna, till fullo njuta af de sánger, som pa det samma voro författade, kunna sjelfva qvada i de gamla skaldernas anda och efter deras föresyn, samt om möjligt, rikta spráket med nya tillgángar. Sádan var den Sturlesonska Eddans tydligt uttalade bestámmelse. Se Eptirmáli, Stockh. uppl. pag. 88. I den Nordiska poesiens, likasom i hvarje poesies áldsta tider, voro sádana hjelpredor öfverflödiga, ty dá varande skalder idkade skaldskap, icke sásom en lárd konst, utan af ett mcdfödt behof, hvilket oemotstándligt manade dem att i rhythmisk form söka uttryck för de förestállningar och kánslor, som utifrán eller inifrán beherrska- de deras sjál. Spráket var ánnu enkelt och okonstladt, satsförbin- delserna likaledes, samt företedde vásendtligen inga andra svarigheter an sádana, som hárrörde frán amnet sjelft. I denna anda áro den Sæmundska Eddans sánger om gudar och hjeltar, med fa undantag, diktade. Med tiden bildade sig likvál hos Nordbon, sá vál som lios andra, en annan anda, som ej átnöjde sig med att vara nágot för sángens skull, utan ock ville vara nágot för sin egen skull, ocli som slutade med att vara allt för sin egen skull och derigenom förtárde sig sjelf. För denna anda var dat icke nog att uttrycka sig sannt och frán den synpunkten skönt; man borde ocksá, oberoende af ám- nets egen fordran, uttrycka sig med en viss stát, d. v. s. konsten borde i dikten frainlysa sásom nágot i och för sig bestáende, dá den förut átnöjde sig med blotta tillvaron, utan att synas, eller ens vilja synas. Till följe af detta konstens begár att vara nágot pá egen hand och för sin egen skull, kom man slutligen inom den Fornnordiska poesien ánda derhán, att den hvardagligaste tanke lika vál, som den mest upphöjda, borde framstá i den utsöktaste och brokigaste drágt, vid áfventyr att i annat fall ej för poetisk anses. Det ár ocksá klart, att i samrna mán, som drágten blef hufvudsak, blef andan bisak, till

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða I
(10) Blaðsíða II
(11) Blaðsíða III
(12) Blaðsíða IV
(13) Blaðsíða 1
(14) Blaðsíða 2
(15) Blaðsíða 3
(16) Blaðsíða 4
(17) Blaðsíða 5
(18) Blaðsíða 6
(19) Blaðsíða 7
(20) Blaðsíða 8
(21) Blaðsíða 9
(22) Blaðsíða 10
(23) Blaðsíða 11
(24) Blaðsíða 12
(25) Blaðsíða 13
(26) Blaðsíða 14
(27) Blaðsíða 15
(28) Blaðsíða 16
(29) Blaðsíða 17
(30) Blaðsíða 18
(31) Blaðsíða 19
(32) Blaðsíða 20
(33) Blaðsíða 21
(34) Blaðsíða 22
(35) Blaðsíða 23
(36) Blaðsíða 24
(37) Blaðsíða 25
(38) Blaðsíða 26
(39) Blaðsíða 27
(40) Blaðsíða 28
(41) Blaðsíða 29
(42) Blaðsíða 30
(43) Blaðsíða 31
(44) Blaðsíða 32
(45) Blaðsíða 33
(46) Blaðsíða 34
(47) Blaðsíða 35
(48) Blaðsíða 36
(49) Blaðsíða 37
(50) Blaðsíða 38
(51) Blaðsíða 39
(52) Blaðsíða 40
(53) Blaðsíða 41
(54) Blaðsíða 42
(55) Blaðsíða 43
(56) Blaðsíða 44
(57) Blaðsíða 45
(58) Blaðsíða 46
(59) Blaðsíða 47
(60) Blaðsíða 48
(61) Blaðsíða 49
(62) Blaðsíða 50
(63) Blaðsíða 51
(64) Blaðsíða 52
(65) Blaðsíða 53
(66) Blaðsíða 54
(67) Blaðsíða 55
(68) Blaðsíða 56
(69) Blaðsíða 57
(70) Blaðsíða 58
(71) Blaðsíða 59
(72) Blaðsíða 60
(73) Blaðsíða 61
(74) Blaðsíða 62
(75) Blaðsíða 63
(76) Blaðsíða 64
(77) Blaðsíða 65
(78) Blaðsíða 66
(79) Blaðsíða 67
(80) Blaðsíða 68
(81) Blaðsíða 69
(82) Blaðsíða 70
(83) Blaðsíða 71
(84) Blaðsíða 72
(85) Blaðsíða 73
(86) Blaðsíða 74
(87) Blaðsíða 75
(88) Blaðsíða 76
(89) Blaðsíða 77
(90) Blaðsíða 78
(91) Blaðsíða 79
(92) Blaðsíða 80
(93) Saurblað
(94) Saurblað
(95) Band
(96) Band
(97) Kjölur
(98) Framsnið
(99) Kvarði
(100) Litaspjald