87 Sig verbur [>ví ab eins haft, ab |)ab bendi til undir- stöbuorbsins (subjectum) í hinni sömu setningu og |>ab stendur, en annars eigi, því ab þá verbur ab hafa han, hende, den, det, eptir því sem ástendur í hvert skipti, t. a. m.: Han begav sig ombord; en sje undirstöbuorbib í fleirtölu, þá hafa ýmsir sett þá reglu, ab eigi skuli hafa sig, þar sem Islendingar þ<5 mundu hafa sjer eba sig, heldur skuli þá hafu dem; t. a. m.: Damerne klædte dem paa, en aptur hafa abrir eigi viljab þýbast þá reglu, og ab minnsta kosti er þab almennt í tali, ab hafa sig, þátt undirstöbuorb setningarinnar sje í fleirtölu, t. a. m.: De begive sig ombord. Ef De er haft til ab þjera ein- hvern, er aldrei haft sig á eptir því, heldur ávallt Dem, t. a. m.: De stöder Dem; De vover Dem altfor meget\ Gjör Dem ingen Uleilighed. I þess konar setningum, þar sem nafnháttur er hafbur, bendir sig til undirstöbuorbs meginsetningarinnar, t. a. m.: Han bad sin Ven, at laane sig tre Rigsdaler; Hun bad mig, at fölge sig hjem. Opt getur þab þ<5 orbib tvírætt, til hvers sig bendi, t. a. m.: Han bad ham at give sig Tid; í þessu dœmi er þab óljóst, hvort sig bendir á þann, sem bab, eba þann, sem bebinn var. Sin, sit, sine svarar til undirstöbuorbsins í þeirri setningu, sem þau standa, þar sem vjer lslendingar höfum sinn, sín. sitt; því ab sje þab orbib, er sin ætti ab benda til, eigi undirstöbuorb í sömu setningunni, verbur ab hafa hans, hendes, dens, dets í stab þess; þannig, t. a. m.: Manden befalede Konen, at liun skulde tage sine Börn med sig; en Manden befalede Konen, at hun skulde tage hans (mannsins) Börn med sig; Officeren gik til Generalen i hans Telt, og spurgte om sin Instrux. þegar gjörandi setningarinnar er í fleirtölu, sem sin ætti ab benda til, þá er þab ab minnsta kosti lang- almennast, ab hafa deres en eigi sine, þar sem Islendingar hafa eignarfornafnib sinn; þannig t. a. m.: De droge bort med deres (eigi sin) Eiendom, med alt deres (eigi sit) Gods\ Alle toge deres (eigi sine) Vaaben med. þó segja sumir þab rjett, ab hafa eignarfornafnib sin í stabinn fyrir deres, þótt naf'nib, sem þab bendi til, sje í fleirt., enda finnst þab og í bókum, einkum í fleirtölunni sine, t. a. m.: Forœldrene med sine Börn; De lovede at opfylde alle deres Forpligtelser.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða I
(6) Blaðsíða II
(7) Blaðsíða III
(8) Blaðsíða IV
(9) Blaðsíða 1
(10) Blaðsíða 2
(11) Blaðsíða 3
(12) Blaðsíða 4
(13) Blaðsíða 5
(14) Blaðsíða 6
(15) Blaðsíða 7
(16) Blaðsíða 8
(17) Blaðsíða 9
(18) Blaðsíða 10
(19) Blaðsíða 11
(20) Blaðsíða 12
(21) Blaðsíða 13
(22) Blaðsíða 14
(23) Blaðsíða 15
(24) Blaðsíða 16
(25) Blaðsíða 17
(26) Blaðsíða 18
(27) Blaðsíða 19
(28) Blaðsíða 20
(29) Blaðsíða 21
(30) Blaðsíða 22
(31) Blaðsíða 23
(32) Blaðsíða 24
(33) Blaðsíða 25
(34) Blaðsíða 26
(35) Blaðsíða 27
(36) Blaðsíða 28
(37) Blaðsíða 29
(38) Blaðsíða 30
(39) Blaðsíða 31
(40) Blaðsíða 32
(41) Blaðsíða 33
(42) Blaðsíða 34
(43) Blaðsíða 35
(44) Blaðsíða 36
(45) Blaðsíða 37
(46) Blaðsíða 38
(47) Blaðsíða 39
(48) Blaðsíða 40
(49) Blaðsíða 41
(50) Blaðsíða 42
(51) Blaðsíða 43
(52) Blaðsíða 44
(53) Blaðsíða 45
(54) Blaðsíða 46
(55) Blaðsíða 47
(56) Blaðsíða 48
(57) Blaðsíða 49
(58) Blaðsíða 50
(59) Blaðsíða 51
(60) Blaðsíða 52
(61) Blaðsíða 53
(62) Blaðsíða 54
(63) Blaðsíða 55
(64) Blaðsíða 56
(65) Blaðsíða 57
(66) Blaðsíða 58
(67) Blaðsíða 59
(68) Blaðsíða 60
(69) Blaðsíða 61
(70) Blaðsíða 62
(71) Blaðsíða 63
(72) Blaðsíða 64
(73) Blaðsíða 65
(74) Blaðsíða 66
(75) Blaðsíða 67
(76) Blaðsíða 68
(77) Blaðsíða 69
(78) Blaðsíða 70
(79) Blaðsíða 71
(80) Blaðsíða 72
(81) Blaðsíða 73
(82) Blaðsíða 74
(83) Blaðsíða 75
(84) Blaðsíða 76
(85) Blaðsíða 77
(86) Blaðsíða 78
(87) Blaðsíða 79
(88) Blaðsíða 80
(89) Blaðsíða 81
(90) Blaðsíða 82
(91) Blaðsíða 83
(92) Blaðsíða 84
(93) Blaðsíða 85
(94) Blaðsíða 86
(95) Blaðsíða 87
(96) Blaðsíða 88
(97) Blaðsíða 89
(98) Blaðsíða 90
(99) Blaðsíða 91
(100) Blaðsíða 92
(101) Saurblað
(102) Saurblað
(103) Band
(104) Band
(105) Kjölur
(106) Framsnið
(107) Kvarði
(108) Litaspjald