I • • — 21 — 15. Öll ófijód var hrædd vid stafna elgbjód holl- anhrafni: ödlíngr baud ýtum-vítl; góda sidu, peir sannmidjúngar Gunnar grímo fárs, er varo heidnir* visso 1 ann svinnan gram sér leidastan. 16. Hrófs hreinbyggvir, hinn er kunni at bœta um hvert rád, lét höggva hendr edr fœtr af mörg- um þjófi. Hjörvahrid-eflöndum, fteims unnu löstu vída austr, lét jöfurr hörvetna kvidjast ósid. 17. * * * * tafni. Hjörr reid, en svíri sveif sídan af bol mörgum sundvargs bodaj grams tir vard hæstr at geirs gusti. 18. Hjörr firdi haus vid herdar: id dýra dylgjo reyrsagdi hjálmi lausan frid : álmr drósk fyrir gram. Nornfjörnis kom flærd at skjaldum: lángbardsegg- jar rufu fólktjald; ek frá sár dreyra snörpum seggjum. 19. Sverdum var beitt: brúnt blód kom endr á branda; ferd frægs stillis vard falía, en autt vard umgódan. Ok Ormr hraudst und frœknum jöfri; en hird Eiríks felt raudo, ádr jarls rád yrdi fyrir hjarli. 20. Hoddum hættr hrafngreddir linns látr-kœnn, stód í sinni lyptíng, jafni sem ætti þrennin fjör. Ek fikkjumst ekki. hafa sannfregit annat frá hoskum ógnblídustum gildi Yggs hjaldurs. 21. Jarl, grimmr móins akra, gladdr sigri, sté á eyddan Grábak méd framliktgengi; el vigraj)raut. Vitr verdúngýtis lödar elds lét stúngit ófám daud- um hal á kafíif vanar otrum. 22 (2ý) Grár ægir skaut sárum ná á grœnt land med grjóti; lidsmenn lágu bjúgir um strandir, sem brúk. En nafnar hrafns flugu fjadrdekkum flokk- um [>ar at; skygnum skæda sögnum skógs var háng fiángat.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Saurblað
(30) Saurblað
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Kvarði
(36) Litaspjald