0 bærilegri, að innan skamins munduð þér ekki lengur sjá hana, í þessum heirni. Jeg lifi og þér munuð lifa. Víst rættust þessi orfi þín drott- inn vor; um það ber kristni þín vitni, afi postularnir lifðu lil afi útbreiða þinn lærdóm, og- aö þú lifir til að biðja fyrir þeim sem á þig- trúa. þú vildir ekki hugga lærisveina þína með táldrægri von og villt þafi ekki enn í dag; þessvegna hljóma þau huggun- arorð frá þessum líkbörum: jeg lifi og þér rnunuö lifa; þau hljóma þaðan, því vor framlifina er burtsofnufi í trúnni á þarrn, sem sjálfur dó og uppreis, og sem sagði þessi orfi, til huggunar vifi sorgbitna systur látins brófiur: eg em upprisan og lífrfi, hverr sem trúir á nrig, hann mun lifa þótt hann deyi. Svo sannarlega sem þér, syrgjandi ástvinir! trúifi því, að Jesus Kristur sé upp- risan og lífrfi, svo sannarlega sem þér trúið þvr, afi lrann lifi og ríki hjá guði, svo sannarlega megiö þér vera fullvissir um, að yðar andaða lifrr þar, sem frelsari lrennar er, og hvað er þá að syrgja stundarsigur grafarinnar yfrr hinu veika holdi, þegar sálin er sloppin úr hinu kvalafulla fángelsi, og hún vinnur sitt nýja ætlunarverk, á hinu hirnneska föðurlandi, mefi ferskum kröptum, er ekki þreytast, sökum þess þeir eru styrktir af krapti Krists. Húrt liftr þar, sem harmur og kvein er ekki lengur til; þaö var hvortveggja til fyrir hana hjá ydur, þó þér gætuð ekki afigjort. Gufis hönd afþerrar nú þau tár, sein þér gátufi ekki þerrað. Syrgjandi ekkill! hún liftr til afi biðja fyrir þér, og svala tneð því hinni himnesku elsku, er húrt ber nú til þín; litir til afi bifija guð að blessa þig og börrr sín, og þú lif'rr, ekki einungis til að sakna og þrá betri samfundi, heldur til þess, afi vísa börnum ykkar á þann veg sern leifiir þau til sanrfunda við þeirra sælu rnóður. Kæru börn! vitifi þafi fyrir víst, þér sorgbilnu smælingjar! að rnóðir yðar lifrr, og að þér eigið, samkvæint gufis vilja, að lifa svo í þessutn heirrri, að þér getifi lifað með henni í öfirurn heimi. Nú erufi þér úng, en getið orfiið gömul eins og surnir vanda- menn yðar og þá ætti það afi vera yðar ósk, sertt nú er án efa þeirra kærasta huxun, að hún segi yfiur velkomin til guðs og til sín, og þá ósk munuð þér fá uppfyllta, ef þér kappkostið ætífi afi vera hlýðin börn hins himneska föður. Já hún Iifir og þér munuð lifa syrgjandi ástvinir! að visu aðskilin, en þó jafn nálæg elsku guðs, sem er öllurn allt á himni og jörð. jþér hafið ekki annað að syrgja, en jarðneskan sjónarsvipti, því daufii líkamans

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Saurblað
(28) Saurblað
(29) Saurblað
(30) Saurblað
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Kvarði
(36) Litaspjald