rv í>ví að yrkja jörðina eður afla ávaxta af henni, og að svo miklu leyti þurfa mcnn alstaðar sömu pekkingu og sömu reglur til að yrkja jörðina. í|>að er nú áform mitt me5 ritgjörð þessari, að gefa bændum lijeriendis dálítið sýnishorn af peirri þekkingu, sem jeg sá að cr- lendis var álitin tímissandi, til að kenna btíndanum að fekkja eðli starfa síns, og til að leysa hann vel af hendi. jáað er og sannfær- ing mín, að þessi þekking hljöti eins hjer og erlendis að slýra við- lcitni bóndans í j>ví að rækta jörðina, því ella heppnist honum ekki, cins og þörf er á, að auka frjófsemi jarðarinnar eður gjöra hana varanlega. En þetta hvorttveggja er skilyrðið fyrir velmegun bdnd- ans, eður að honum búnist vel, og þess æskja allir þeir, sem eru og verða bændur. En það eru ekki að eins bændurnir, sem hafa ástæðu til að óska þessa, heldur og þjdðin öll og þeir, sem eiga að stjórna henni. jþað er því vonandi og óskandi, að stjórn og þjtíð viidu leggjast á eitt, til að koma á fót þess háttar stofnunum, þar sem bændaefni gætu átt kost á að afla sjer þeirrar menntunar, sem kennir þeim að þekkja ætlunarverk sitt eins og hæfir slöðu þcirra. Slíkar stofnanir hljóta að þykja ölíum þeirn nauðsynlegar, sein vita, hver þjóðheill er að góðum bændum og búskap. En þólt fátækt og samtakaleysi landsmanna kunni enn þá að vera því til fyrirstöðu að ein menntastofnun handa bændum geti komizt hjer á fót, þá má ætla, að slikt geti ekki til langframa orðið því til fyrirstöðu hjá þeim, ’ sern hafa þau efni í höndum, sem sjer í lagi hafa verið ákvcðin til slíkrar slofnunar. ^Jress má því vænta, að þessir menn sýni vonum bráðara í verkinu, að þeim sje annt um vegna þjóðarinnar að koma slíkri stofnun á fót. En svo mun þykja, sem jeg sje farinn að tala fyrir utan efnið. f innganginum eður fyrstu grein ritgjörðar þessarar hef jeg leitazt við að sýna, hvert að sje ætlunarverk bóndans sem jarðyrkju- manns, og hvað á því ríði, að hann leysi það vel af hendi. Sumt af því, sem jeg hef þar um talað, hefði, ef til vill, sumum líkað betur að væri öðru vísi; en mig vonar, að flestir sjái, að jeg hafi farið með sannindi. Jeg hef sjer í lagi leitazt við að benda til þess, að bóndinn geti ekki fremur en hver annar leyst ællunarverk

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða I
(6) Blaðsíða II
(7) Blaðsíða III
(8) Blaðsíða IV
(9) Blaðsíða V
(10) Blaðsíða VI
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Saurblað
(54) Saurblað
(55) Band
(56) Band
(57) Kjölur
(58) Framsnið
(59) Kvarði
(60) Litaspjald