9 cr hendr hans voru bundnar med, sídanko* mi hann af sér fiötirnum af ödrum fætinum, enn áf ödrum eigi fyrr enn hann hió af sér hælbeinit. sídan hlióp hann ofan á bryggiur- nar ok svá í hús eitc er stód út á ána Nid, hann dró par upp fiöl einaúr gólfinu okfór par nidr ok kafadi út undir skipin ok héldt sér í streingina, pví ac hann hafdi eigitraust at lesa sik upp á skipin. Lá Karl svá pá nátc at hann héldt sér upp um streinginn, hafdi hann höfudit upp úr vatninu ok fæt- urna, enn búkrinn okqvidrinn va%nidri í vatninu, ok var náctbudin eigi hæg, ok pví var hann kalladr Karl hinn vesæli jafnan sídan, Cap. IV* Sídan vakna konungs menn ok siá eigi manninn, pá giördisc kall mikit í bænum ok var sagt konungn Hann mælti nú hefir ílla dltekist er sá madr hefir í burt komist er svikit hefir lönd ok pegna undan oss, ok inun siá hlucr draga oss til mikils ófagnadar, « skal nú leggia Illiár merkr til höfuds han- um, enn ek mun fara vestr til Einglands til móts vid födur minn ok Kálfr Arnason ok peir skipstiórnar-menn sem ek fæ til. Nú er at segia frá Karli: at hanum leiddist vistin í siór.um enn hafdi eigi traust til at hlaupa á skipinn, hann lagdist pá yfir ána ok rá at par var salt-karl einn á báci ok lá hiá hanum felldr einn, hann preif í herd- ar hanum ok rak hann útbyrdis, tók hann pá feldinn enn madrinn fór til grunna, reri hann p£ bátinum á burt, ok fal sik jafnan á daginn enn fór á nóttina. Sveinn konungr bióst úrlandi okKálfr Arnason med lvanum. svá var pá mikil virdíng Kálfs at hann skyldi liggia nærst konungi í lægi, okeiíin dag sigldi konungr, pá mælti Kálfr: nú höfum ver slæfann byr ok siglum landhallt. litlu sídar mælti hann: hyat sé ekparvidlandit? er par bátrnockr? volvens funem præfecat, quo manus vinc- tæ erant. Dein alteri pedi cpinpedem de- traxit, alterum contra folvere non poterat, nifí os calcis abfcindendo. Dein ad pontes excucurrit, domumque intravit in fluvio Nid pofítam; ibi trabe ex pavimento ex- tractá íe demific, fub navim aliquam enata- vit, et in fune íe pendulum tenuit, nam in navim ipfam eniti non audebat. Pofítus ea nocte fíc erac, ut de fune fe fufpenderet ca- pice pedibusqua fupra aquas exftantibus, ventreautem etftomacho ineasdem demer- fís; etquia talis noctis peractio haud fane commoda erat, dein Garolus Miíer (Ve- fæll) perpetuo fuic appellacus. Cap. IV. * Evigilant dein viri Regii; quicumho- minemnon viderent, magnus in.ifta domo ftrepitus exftitic. Quod ubi Regi indica- tum fuit, 'male, inquit, nuncfactum eft, qvod hic vir aufugit, qui terram civesque nobis fubtrahere conatus eft, idque even- tum r.obis multum noxæ importabit; jam tres marcas capitis ejus pretium propono; atque ego ad Angliam tendain meum pa- trem conventurus, focios habens Kalfum Arnæ fil. et quos nancifci poteronaucleros.” Ut ad Carolum redeamus, piguit il- lum fuæ in undis commorationis; aufus ta- men non eft in navim adfcendere. Amnem ergo trajecit, et cum ibi incymba aliquafa- lis coctorem videret, pofitumque apud ip- fum amictum pelliccum, in humeros ejus irruit, eum in mare præcipitavit, eoquein fundum fubmerfo pellem abftulit; dein cymba vectus íe furripuit, ita ut interdiu fe celaret, noctu vero iter remigando conti- nuaret. Rex Sveno feaccingebat adterramlin* quendam atque Kalfum Arnæ f. comitcm habebat. Kalfo is habebatur honos, ut fta- tio Regi proxima ei assignaretur. Interna- vigandum Kalfus aliquando Regem fíc allo- quitur: ”parum jam venti eft, ergo litus legamus.” Brevi poftea dicit: ’*quidjuxta terramvideo? nonnccymbam? hiccine eft Ca- mun C

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Saurblað
(6) Saurblað
(7) Blaðsíða [1]
(8) Blaðsíða [2]
(9) Blaðsíða [3]
(10) Blaðsíða [4]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Saurblað
(24) Saurblað
(25) Band
(26) Band
(27) Kjölur
(28) Framsnið
(29) Kvarði
(30) Litaspjald